istanbul'un temmuz başındaki bu kavurucu sıcağında, kötü kağıt verip, hocaya rezil olurum endişesiyle, girmem durumunda geçer not alabilecekken, bile isteye finale girmeyip bütünlemeye ders bırakan bünyenin saatlerdir sıcaktan baymış halde masanın başında yapmış olduğudur.aslında revadır.oh olsundur.ders olsundur.
bir çok öğrencinin derdidir bu. ben de içerisindeyim şu ruh halinin.
bir yandan ders çalışmam şart derken bir yandan da reddediyorum. bahaneler arayıp vakit geçiriyorum çalışmamak için. ama çalışıp bir şeyler başarma isteğim de var...
bu gün de böyle biter yarın istemeye devam...
ders çalışılmazsa başa gelicekleri hayal etmek bu da işe yaramazsa ders çalışma konusunda kendini tehdit etmek yer yer işkence yapmak şeklindeki eylemler bütünü.
ders çalışmak istemeyi başardık hadi. ben lise 2 bitene kadar kitap yüzü açmamış insanım, artık çalışmak istiyorum fakat ders nasıl çalışılır ya hiç bi fikrim yok?!*
kitapla bakışmak , duygusal yakınlık kurmak gibi eylemler ile sonuçlanacak aktivitedir. 5 saat çalışıp akılda sadece bir cümle kaldığı test edilmiş , onaylanmıştır.
miskinlikten iyice uyuşmuş kişinin çalışmaya başlamak için ilk yaptığı hamledir.
önce çalışmaya çalışılır bu başarıldıktan sonra çalışılır.
bu süreç bütün bir yıl sürerse "sorular çok zordu ya da kaydırmışşım" klişesi gelebilir.
