Bir bilge, bir göletin başında oturmaktadır. Susuzluktan ölmek üzere olan bir köpeğin devamlı gölete kadar gelip, tam su içecekken kaçması dikkatini çeker. Dikkatle izler olayı. Köpek susamıştır ama gölete geldiğinde sudaki yansımasını görüp korkmaktadır. Bu yüzden de suyu içmeden kaçmaktadır. Sonunda köpek susuzluğa dayanamayıp kendini gölete atar ve kendi yansımasını görmediği için suyu içer. O anda bilge düşünür: "Benim bundan ögrendigim şu oldu" der. "Bir insanin istekleri ile arasındaki engel, çoğu zaman kendi içinde büyüttüğü korkular, büyüttügü engellerdir. insan bunu aşarsa istediklerini elde edebilir." biraz daha düşününce aslında gerçek ögrendiği şeyin bundan farklı olduğunu görür. Asıl ögrendiği şey insanın; bir bilge dahi olsa bir köpekten öğrenebileceği bilginin varolduğudur. Bu yüzden ne varsa paylaşmak... mutlaka öğrenilecek bir şeylerin varlığı sözkonusudur insanlar için... Her insanın bir hikayesi ve söyleyecek bir sözü mutlaka vardır.
başarılması çok güçtür zira insanlar genelde bir olaydan sonra kendi hatalarını görmek yerine karşısındakinin hatalarını ısrarla görür ve aynaya bakmak aklına gelmez. aynaya baksa bile kendisini sütten çıkmış ak kaşık zanneder. dolayısıyla benzer bir olayla karşılaşıldığında eski olaydan ders çıkaramadığından yine aynı hataları yapabilir.
