Derin insan olabilmenin detayları üzerine bir yazıdır.
Yalnızdır derin insan.
Halbuki yanında kendisini anlayan, fikirlerini geliştirebileceği insanlar görmek ister.
Öfkelidir derin insan.
Senelerdir deri gibi vücuda yapışık duran fikirleredir öfkesi.
Duygusaldır.
insanların geldiği bu noktaya üzgün gözlerle bakar yukarıda bir yerlerden.
Ahlakı, iyiliği, kötülüğü silmiştir hayatından.
Bomboş ve tertemiz bir sayfaya yeni yazılar yazmaya başlar.
Yeni bir hayat yaratmaya başlar.
Uzayda uzanan bir çizgidir ve bu çizginin nin başka bir çizgiyle çakışması sonucu yönünde sapma meydana gelmiştir.
Her ne kadar çakıştığı doğruya tapsa da taklide gitmemiştir.
Özgünlüğün tadını unutmamıştır.
Cehennemin ateşli dakikalarına, cennetteki memesi yeni tomurcuklanmış taze kızlara inanmaz. ihtiyaç duymaz.
Yerden yere vurur, ama son darbeden önce durur ve bekler. Belki bir ihtimal;
ihtiyaç duyduklarını en aza indirgeyerek sahip olduğu plastikvari varlıkları da azaltmıştır.
Umudun nerede başlayıp nerede bittiğini bilir. Yani nerede durması gerektiğini.
Derin insan fikirlere açıktır. Dogmalara değil.
