anlatsam ne olacak tok açın halinden anlamaz .anne ve babandan ayrı kalmak ne desem aklına geleceği üniversite de kyk da kaldığı zaman gelir.desem annem akıl hastası o zanneder o havalı bişey anti depresen da kullanıyor dur falan filan.desem babam eskiden mahkumdu o zanneder mafyanın oğlu aklına filmler gelir havalı bişey zanneder.cocuk esirgeme kurumunda kaldım desem ooooooo devletin tüm imkanları ayaklarının altında. benim kim olduğumu bilmediğiniz için yazıyorum bunları buraya zatem realde kimseye anlatmam.
içten içe kendisini bitiren insandır. birikir, birikir volkan gibi patlar. ben de önceden böyleydim bokunu yemiş bülbül gibi durup içime atardım her şeyi.
bu benim yani en azından şimdilik. şimdilik dememin sebebi bir derdi ancak anlayacak birine anlatabileceğimi düşünmem. o anlayan insan elbet bir gün gelecek. beklemedeyim.
derdini açığa vurduğunda oradan da vurulacağını bilir. son hançeri derdini anlattığı kişiden yemek yerine, içinde umut ışığı ile bekler. hayal eder.
derdini anlattığı insanın kendisinden daha zeki olmasını ister. ve konuşma sonunda içini döktüğü adamın kahramanı olmasını ister. tabi bulamaz öyle birini.
Neden anlatayım ki üzülen de var sevinen de ben sıkıntılarımı ya sıkıntı yaşadığım kişiyle yada kendi içimde yaşarım baska birinin bilmesine gerek yok bence.
genelde benimdir bu.ama son 1 aydır içimi dışımı önüme gelene anlatıyorum.sonuç ne mi ? derdimi dinleyen bir daha arayıp sormuyor.menfaat dünyası iste ne yaparsın.
Haklıdır. Lüzumsuz geliyorsa zAten anlatmak sadece anlatanı yoracaktır. Kaldı ki ne devasını bulacak ne empati yaptıracak karşıdakine. Vakit dolduruyoruz öyle. Boş beleş saçma sapan ilişkiler kuruyoruz. Bakıyorum bir gün kankasınız, can ciğersiniz ama öbür gün küfrediyorsunuz ana bacı? Anlamıyorum.
Siz de bana anlatmayın.
Çünkü bazen öyle çok anlatıyorsunuz ki içimden şarkı söylüyorum ve kafa sallıyorum size.
