Kimsenin anlamadığını, üzülmediğini fark edince gerçekleşen durum.Tuhaf tavsiyelerde bulunan yapmacık insanları dinlemektense aynanın karşısına geçip kendi derdimi kendime anlatırım daha iyi.
olmayandır. insan sosyallik için var olmuştur. bahse konu olabilecek ve aklından geçen her şey onun derdi varsayılacağından her insan duygusal iniş çıkışları haricinde derdini anlatmak ister.
kimi zaman hangi birinden başlayacağını bilememek, kimi zaman da keyif kaçırmak istememek olsa da, çoğu zaman derman bulabilme inancını kaybetmiş olmaktır.
Uzun zamandır içinde bulunduğum durum buna nazaran genelde asıl derdimi değilde derdin yan çarını yani dert olmaktan çıkanı goygoya aldığımı anlatıyorum.
aslında biraz da derdini anlatmak istemeyen kişinin kimsenin umrunda olmadığını anladığı içindir. kimsenin umrunda olmamak ne halin varsa gör değil elbette ama, birisinin size napıyorsun, neler yapıyorsun dediğinde derdini oturup uzun uzadığa da dinlemek istediğini sanmıyorum. ki zaten haklı olabilirler de.
Evet artık benim. Çünkü genelde “beni anlar” diyerek en yakınına anlatıyorsun sonra en yakının “yakın”lık kisvesine dayanıp seni ordan vuruyor. Sonra da adı “şaka” oluyor. Ama ben gülmüyorum.
