derdinin veya sıkıntısının sadece kendine özel, sadece kendisinin çözebileceği bir sorun olduğunu sanarak paylaşmayı reddeden insandır.. özellikle sevgili denen kişiye anlatılmadığı takdirde ne kadar iyi rol yapılırsa yapılsın kendini hemen ele veriyor.. ben burdayım diyor sanki.. sözlük deyimiyle geçen yine sevişiyorum.. ama bir türlü kendimi işe veremiyorum.. kafada tilkiler sikişiyor belli.. insan çok nadir de olsa, binde bir de olsa bazen seksten harici duyguların da esiri olabiliyor.. böyle durumlarda 'derdi olup derdini söylemeyen insan' inadına girmek yerine, sıkıntı ne kadar alakasız da olsa, o sıkıntıyı paylaşmaktır.. hiç umulmayan kişi bile, hiç umulmadık bir zamanda bir çözüm yolu göstererek insanı rahatlatabilir..
.. neyin var ?
,, yok bir şey..
.. hım üzerimden kalk da konuşalım
,, *
en iyi çözümü dua etmekte bulabilecek kardeşimdir. derdi olanın dermanıdır allah. bizim içimizi dışımızı her şeyimizi bilen yüce bir varlık olduğu için, durumumuzu samimi ve içten bir dille anlatabiliriz ona. allah sorunları çözüme kavuşturacak çok yüce bir varlıktır. içimize rahatlığı ve huzuru verecek olan da odur. ne sevgili verir o tadı ne de başkası..
Kendi derdi ile başkalarını dertlendirmek istemeyen insandır. Zaten herkesin derdi vardır.
Bunun farklı bir versiyonu olarak sürekli dert anlatan insan vardır.
(bkz: sürekli dert anlatan insan)
Bıktırır. Genellikle onun dertlerini dinlemekten kendi dertlerinizi düşünemez olursunuz.
Bazen insan dertlerini icine atar, sahsen kimsenin bilmesine gerek cunku cogu zaman caresi yoktur. Suskun insanlar aglar en cok, en cok onlar ciglik atar fakat kimsenin duymasina izin vermez, cunku derdini sevdigi degerli bir mucevher gibi kilitler icine, degerlidir ve gizlidir, onu bilmesin gormesin kimse ister, bu kisi cunku bazen kendine bile itiraf edemez.
bence söyleyen insan da derdine derman bulamıyor ki mesela. söyleyince; senin ki de dert mi deyip başlıyorlar kıyasa. tamam; insan, benden daha dertliler de varmış diyor ama; kendiyle başbaşa kalınca yine kendi derdi aklı geliyor. bunalıyor , sıkılıyor falan. derman denilen şey yine güme gidiyor.
sanki söyleyese çok yardımcı olacaksın. en fazla “takma kafana, bu da geçer, üzülme” gibi klişe cümlelerle kişiyi geçiştireceksin. o yüzden en iyisi söylememek ve ne derdin varsa içinde yaşamak. hem bu durum bir bakıma insanı güçlendiren bir şey. her zaman birileri olmuyor insanın yanında, bazı şeyleri tek başına aşması gerekebiliyor.
Ne zaman derdimi söylesem bir dermanını bulan çıkmadı ki
En azından söylemeyerek milletin bana sırf kendimi iyi hissedeyim diye gerçeği yansıtmayan sözde gerçekleri kafama sokmalarına engel oluyorum; gerçek dünya gri sözlük duman gri.
