aslında tepmek ve akabinde düşmek iki fiilini birleştirip tepdüş şeklinde kullanılması gerekirken, ağız alışkanlığı ile yanlış kullanıma kurban gitmiş bir kelime olup, savruk, düzensiz, dikkatsiz, unutkan, özensiz insanları tarif etmede kullanılan bir kavramdır. bu tür insanlar yanında oturan 65 senelik kankasından bahsederken aniden yana dönüp 'neydi lan senin adın?' diyecek kadar unutkan, evde donla dolaşırken unutup o kılıkta balkona çıkacak kadar dikkatsiz, işten veya okuldan eve gelirken sabah beraberinde götürdüğü çanta, şemsiye, kitap, defter, atkı vs ne varsa sağa sola saçacak kadar savruk olabilirler. literatürde, anne tarafından ekmek almak amacı ile markete yollanıp, primer amacın dışına sapıp,65 yaşında da olsa, elinde çokoprens, kola, falım sakız gibi şeylerle eve dönüp, sonra yine markete yollanıp, yine unutup, marketten anneye 'ne alacaktım ya yine unuttum' diye telefon eden çok ekstrem vakalara bile rastlanmıştır.
saati masa üstünde unutup bütün gün saat soran, fermuarı açık gezen, çorabın teki
kırmızı teki mavi olan, salı gününü cumartesi zannedip öğlene kadar uyuyan, kankasının adını bile unutan, tatile giderken mayo yerine yeşil hırkayla atkısını bavula atan özel insan tipi. herşeye rağmen hep mutludur.
