Saatlerce akrabalarının "Senin evde kalmanla" ilgili düşüncelerini dinle. Yavaş yavaş nabzın azalıyor ve nefesin kesiliyor. Çığlık atmak istiyorsun ama sesin çıkmıyor. ruhun yavaşça atmosferi terk ediyor.
böyle devam et, intihar yöntemlerini falan araştır. sakın yardım alma!
o kadar önemsediğin ne kadar saçma sapan insan varsa hepsini daha çok önemse.
kendinden de nefret et, sürekli herkes gibi olmaya çalış.
ha az daha unutuyordum, bir de yaşadığın her sorunun sorumlusunun, suçlusunun kendin olduğunu iyice benimse.
tebrikler, öldün. üstelik yürüyüp nefes almaya da devam edebilirsin..
ölüm isteği ile yaşamak tuhaf birşey midir? belkide depresyondayım. düşünmediğim yöntem kalmadı hepsi acı dolu olduğu için tırsıyorum iki kutu hap denedim olmadı. şimdi bir başka tırsıyorum iki kutu hap öldürmediyse diğer yöntemler ne işe yarar?
