her şeye negatif bakmaları.
onlara tavsiye veya iyi gelecek şeylerle gittiğinizde bile hep "hayır" demeleri.
yatakları en yakın arkadaşlarıdır bu insanların. hem mutsuzdurlar, hem mutlu olmak için çaba sarfetmezler.
belli bir zaman sonra bu halleri onların hoşlarına bile gidebilir.
üstelik bu durum sık sık tekrarlanıyorsa hem onlar için tehlikelidir, hem de çevresi artık bu durumdan sıkılır.
tedavi şart.
Muhtemelen sözlükteki yazarlar depresyonun ne olduğunun farkında değiller. Yani sagopa Kajmer + müslüm gürses dinlenince depresyona giriliyor olsaydık, muhtemelen psikoloji bilimi diye bir şey olmazdı. Gerçi sizi suçlayamam, ülkemdeki psikologlar, canım sıkılıyor diyene anti depresan yazdığı için, ortaya böyle bir durum çıkıyor.
2007 - 2009 arasında orta şiddetli bir depresyon geçirmiştim. Benimki bak geliyorum demedi, sinsi bir şekilde oldu ve ben ne olduğunu anlayana kadar iş işten geçmişti. Genellikle depresyonların bir kırılma noktası var, benimki evden dışarıya adım atacağım zaman içimde anlamsız bir korkunun/tembelliğin baş göstermesi, sürekli uyku hali ve acıkma hissi, uç noktada yaşanan duygusal durumlar ve bıkmışlık hissiyatı şeklinde olmuştu. Ki benim depresyonum hafif-orta dereceliydi. Daha fazlasını hayal bile etmek istemiyorum. Gerçekten bu sıkıntıyla uğraşan biri varsa, umarım en kısa zamanda iyileşir.
