Ruhun kapanmayan yarası.
Uzunca bi süre içinde bulunduğum çok geç teşhis koyulan hastalık.
Bayaca uzun bi süredir bu durumdaymışım da iyileşince farkına varabildim.
Peki ya gerçekten iyileştim mi?
Öyle sanıyordum. artık ilaçları da bırakmıştım.
Bi kaç gün önce hayattan bi tokat daha yiyene kadarmış kendimi iyi hissetmem.
Ama bu sefer iyileşmek için başka yollar denemeye karar verdim. Mesela olan her şeyi kabullenmek gibi. Tüm psikologlar da bunu demiyor mu zaten…
hiç te küçümsenecek, önemsenmeyecek bir hastalık değildir.
dalga geçenler zaten beyinsizdir.
ilaç ve psikolog danışmanlığı şarttır.
başka ilaçlar da belli:
müzik dinlemek.
romantik film, komedi filmi ya da programı izlemek.
gezintilere çıkmak. oksijen almak.
doğa yürüyüşü yapmak.
spor yapmak.
hobilerle ilgilenmek.
kitap okumak ama öyle üzücü ve sıkıcı olanlar değil.
ibadet etmek.
yaşamamış olanların nasıl bir şey olduğunu tam olarak anlayamayacağı, sevilen şeylerden bile zevk alamamaya sebep olan, zamanla kendiliğinden geçmesini beklemek yerine bir psikologtan yardım alınması gereken ruhsal hastalık.
Depresyon kötüdür antidepresan kullanmak gerekir ve bu ilacın hangisini alacağına Dr karar verir artık geçmişte psikiyatristin yazdığı size iyi geldiğini düşündüğünüz hapı eczaneden almanız mümkün değil her ay olmasada bir buçuk ayda bir psikiyatrist muayenehanesine gidip servet ödemeniz zorunlu oldu.ikinci mevzu bu antidepresanların insanı hissizleştirmesi libidonun yerlerde sürünmesi sırf bu nedenden insanlar tedavi olmuyor biliyorum buradan seslenmek istiyorum bu yan etki ortadan kaldırılsın isveçli bilim insanları konuya bir el atsın. Olmuyor böyle...
düşük benlik saygısı, umutsuzluk, karamsarlık, hiçlik hissi, yaşamdan zevk alamama, aşırı derecede kaygı, hiçbir şeye halinin olmaması hissi. öyle bir gün ''ay ben bugün çok kötü hissediyorum .s'' hastalığı değildir. bunu yaşamayan bilmez.
Depreşmenize yol açan etmen ortadan kalkmadıkça kendiliğinden geçmeyecek olandır. Eğer mümkünse depresyona yol açan sebep ortadan kaldırılmalı; ki bu çok büyük ihtimalle mümkün olmayacağından bir uzmandan yardım istenmelidir.
Dayım, orta şiddette depresif ve bipolar hastasıydı ama yine de yaşamayı seviyordu. Olumsuz ruhsal durumuna evlenememesini ve hayatta hiçbir şeye (ev, araba, dükkan..) sahibi olamamasını çok kafaya takması yol açmıştı. iki uçlu duygu durum bozukluğuna sahip olduğundan, depresif olmayan döneme geçtiğinde hayattan tat alabiliyordu.
Günümüzde bir günlük moral bozukluğu yaşayan kendini depresyonda addeder olmuş. Bu öyle bir şey değil arkadaşlar, depresyonda olmak depresif epizod'da olmak demektir. insanlar yaşadıkları bazı kayıplar ve travmatik olaylara bağlı olarak depresif epizod geçirirler ve atlatabildikten sonra yaşayacakları yeni bir olumsuz olayda, geçmişte aldıkları yaraların da etkisiyle depresif epizod yeniden ortaya çıkabilir.
