kendini çöpe bırakılmış eski ve vazgeçilmiş bir eşyadan bile daha değersiz hissetmek. erken yatıp geç kalkmak, hiçbirşey yapmadan bir köşede günü öldürmek, umut besleyememek, bunalımda olduğunu inkar etmek, normal görünmeye çalışmak...
söylenen her cümleyi üstün bir yetenekle kötü anlamaya başlamış, çevrenizde sizin yanınızda olan insanlar varken inadına yalnız olduğunuzu hissediyorsanız ve deli gibi yemek yiyip, aksiyon filminde bile ağlayacak bişeyler buluyorsanız depresyondasınız.
süreklilik halinde mutsuzluk ve umutsuzluk. çok merak ediyorum önceden de var mıydı depresyon yoksa sonradan mı icat oldu. kanmayın böyle şeylere bence bir insan mutluysa mutludur değilse değildir bu kadar basit, depresyon bazı insanların yaşam biçimi olmuş, benim hayatımda yeri olmayan insanların.
yatağa yatıp yorganı kafaya çekip herşeyden uzaklaşmak isteği. yataktan çıkıp tuvalete bile gitmek istemez insan. zordur. bazen zor da olsa eğer istenirse ve gerekirse profesyonel destek de alınarak aşılabilinir. hayat herşeye rağmen güzeldir ve derhal bu depresyondan çıkmaya çalışılmalıdır.
hastanın öncelikle bunu bir hastalık olarak kabul etmesi gerek ki alacağı tedavi olumlu sonuçlar versin.öyle aşılması çok kolay bir durum değildir tabi ki,aylar yıllar alır bazen ama elbet aşılıyor bundan emin olabilirsiniz.çevrenizdeki kişilerin,ailenizin özellikle de sevgilinizin sabrına ve ilgisine çok ihtiyacınız vardır.
hayallerin artık normal hayatı sekteye uğratacak kadar fazlalaşması(normal hayattan tamamen koparak 24 saat hayal kurmak), bir insan konuştuğunda hiç bir bok anlamamak bir süre sonra anlamadığını belli etmemek için bile uğraşmamak.
