-Dışarı çıkıp temiz hava almak
-Allah'a dua etmek *
-Sosyal bir aktivite içerisine katılmak. Maç yapmak, konsere gitmek vs.
-Sözlükte takılmamak
-Duş almak
-Anılardan, slow müziklerden uzak durmak.
-Metal dinlemek
-Sadece dinleyebilecek kişilerle konuşmak
-Bilinçli olup o sürecin biteceğini bilmek
Uzun vadede Hiçbiri işe yaramaz.
1-2 ay depresyonda olup çıkıyorsanız siktir edin. Bazı insanlar bunu senelerce çekiyor ve maalesef artık hayatlarının bir parçası olduğuna inanıyor.
Bu yüzden en güzel çözüm kendinizi profesyonel ellere bırakmak.
Psikolog olur, psikiyatr olur ya da psikolojik danışman.. Ama sizi 5 dk dinleyip ilaç yazan psikiyatrdan uzak durun bence.
1)düşüncelerinizi sakinleştirip onları rahatça bi yere oturtup konuşmasını sağlamamalısınız...
2)farklı şeylerle ilgilenmek geyiğide boştur, farklı şeylerle ilgileniyim derken farklı şeyide berbat edebilirsiniz...
3)sakın ailenizi işe karıştırmayın olay büyüür ve içinden çıkılmaz bir hal alır...
4)neşeli bir insanı arayın sizi bu durumdan kurtarmasını söyleyin oda size "ne depresyonu lan buda yeni moda mı yaşa oğlum" desin sizde farklı bir bunalıma geçiş yaparak "ulan ben malmıyım niye oturup kendimi durduk yere sıkıntıya sokuyorum " girmem girdiririm mantığıyla depresyondan çıkarsınız.
sosyalleşin, yalnız kalmaktan kaçının, ota boka gülmeye çalışın. yaptım olmadı diye bir şey yok, sabırla devam edin. mantıklı düşünün. sizin depresyona kadar gelmenize sebep olan şeyler nasıl bir birikintiyse, bu birikmiş şeyler de pat diye dağılmaz. uğraşın kendinizle, objektif bakın olanlara, biraz da polyannacılık yapın. güneşin doğuşunu, bir bebeğin gülüşünü düşünün.
Hani seneler öncesinde ‘çok kötüyüm’ diyip hayvan gibi ilaç kullandığın dönemlerde aslında osuruktan bir sebep yüzünden depresyona düştüğün durum olduğunu anlarsın ya, mevcutta şimdiki durumunun daha zorlu olduğuna eminsindir. Ama bu bir time loop gibi döner gider, bilir misin? O zamanlarda o ufak duruma tahammül edebilmen içindi o depresyon haha, şimdi daha büyüğüne, sonrasında daha da büyüğüne.. dolayısıyla seneler geçip de, yeni tahammüller edindiğinde, daha bir makro, daha bir majör, daha bir ne bileyim extravaganza boyutuna ulaştığında, var oluşunu daha da anlamsızlaştırdığında, önemsizleştiğinde, hattaki seni nihilist düşünceyle dürttüğünde, yine ne yapacaksın yavru?
Başa çıkamadığında kendinle dalganı bile on numara geçmiştin, komikti, kıkır kıkır gülüyordun.. Tahammülün sınırlarını zorlamadın mı zaten..bu neyin sınanması -ki öyle bir durum varsa-
Soru sormamaya başla hadi, hatta anlamlandırmaya çalışma.. nereden bilebilirdin ki, yine mi sen.. lanet olasıca.. ben de seni beklemiyordum? Alevlere bakarken kısık gözlerinle kahkaha atıp durursun yine, yanaş hadi bütünleş.. şş..
ilaçla tedaviyle birlikte inançlılık(dini manada), sabır, sevgi, iyilik yapmak, sosyallik, bir hedefe ulaşma niyeti depresyona karşı işe yarar diye umuyorum/düşünüyorum/sanıyorum.
