insanoğlunun en buhranlı dönemlerinde kaleme aldığı, bazen sevgiliye, bazen anneye-babaya, bazen uzaktaki bir arkadaşa, bazen en yakınına hatta bazen kendine yazdıklarıdır. depresiftir bunlar, insan mutluluğu kendi yaşar. genel olarak insanlar paylaşmak istemezler iyi olanı. sevgiliyi paylaşmak istemezler, parayı paylaşmak istemezler, pastayı paylaşmak istemezler. tıpkı mutluluğu paylaşmak istemedikleri gibi.
depresif nağmeler içinizde patlayan, dağ olan, tufana çalan herşeyi tek tek aktarmaktır o amaçsız saman kağıdına. insanın en bilinmeyenlerini bilindik kılan bir aktarımdır ki bu sormayın gitsin.
neyse edebi yönü ve depresifliğin verdiği o romantizmi siktir edelim. depresifliğin verdiği romantizm demişken defresif ruh halinin romantizim getirdiği inkar edilemez bir gerçektir. insan kötü ruh halindeyken her bok batar kalpine, göze batan çöp gibi sulandırır o anlamsız ruhani kalp sıkan yumruklar. romantizm zaten depresifliğin kardeşidir. hep bir hüzün hali kaplar insanı.
şimdi depresif ruh halini irdelemek gerekir. insan neden depresifleşir? bir çok nedeni var ya da hiç bir nedeni yoktur. felsefiktir aslında bir bakıma.
ademoğlu sevgilisine kızar depresyona girer, borcu vardır depresyona girer, ailesine küser, hayattan bırak, işten beklentisi kalmaz, insanları anlamaz, varlığını kavramaz vs. vs. vs. depresyona bağlanır hemen.
nedensiz iç sıkıntısından farklı bir durumdur bu. farkı ise uzun vadede yerleşir bünyeye ve yine o uzun vade de gitmek bilmez. destek gerektirir tıbbi ve manevi.
depresif nağmelerin insanı en rahatlatan yönü paylaşmaktır, demiştik ya insan oğlu iyi olanı paylaşmak istemez diye. depresyonda tam tersidir. paylaşılmak, anlaşılmak ister, hatta insan ne kadar ortak bulursa o kadar rahatlar. bölündüğünü düşünür o anlamsızlığın kendi içinde. matematiksel birşeydir.
depresif nağmelere son verirken küçüklerin gözlerinden, büyüklerin ellerinden, akranlarında yanaklarından saygı ve sevgi ile öperim. bu kadar boktan bunaltan bir yazıyı anlamsızlıklar deryasında yazabilmenin zorluğu halka ayandır. depresif günler.
