hep bir mutsuzluk hali vardır.. güzel bir espriye bile önce gülersin sonra ulan ben buna neden güldüm diye hayıflanırsın... artık çok fazla şeyin anlamı yoktur hayatında ... neden yaşıyorum bile dersin... hiç gitmecek gibidir.. yapışmışıtr ruhuna ... bıkkınlık verir. depresifdirsiniz ve hep öle kalıcaksınızdır... yalnızlık en önemli nedenlerindendir.
Vazgeçilmez, mazoşist bir ruh hali. insan zaman zaman depresif olmadığı halde kendini zorlar buna ve odaya kesif depresyon kokusu dolar. Çünkü zevk alır kimisi bu ruh halinden.
muthi$ bir ruh hali olup edebi eser uretimini inanilmaz tetikler. mutsuzluk gidip yerini mutluluga biraktigi zamanlarda ister istemez ozlenebilir bazen, garip bir ruh hali i$te, yoklugunda ozlenebilir cins.
sanki omuzlarına dünyaları yüklenmişcesine ağırlık taşıyan, daha doğrusu böyle hisseden kişidir.
kişinin yüz ifadesi çökmüş, karamsar bakışlarla hiçbir işi yapmak içinden gelmez. ve o aslında o kadar kötü bir kısırdöngüdür ki...
kişi birşeyler yapmadıkça ruh hali daha da çöker, ruh hali umutsuzlaştıkça birşey yapası hiç gelmez ve bu böyle sürüp gider, tedavi ise bu döngüyü biryerden kırmayı sağlamakla olur.
depresifler mutluluğu aramazlar tersine mutluluktan kaçıp bu durumlarını devam ettirmeye çabalarlar. bu nedenle etraflarındakilere de mutluluk veremezler. "ben acıyı seviyorum, sebebi bu" hesabı...
asla mutlu olamayacak, depresyonu kendine yaşam biçimi haline getirmiş, depresyon kurtulup mutlu olduğunda hayattan hiçbir beklentisinin kalmayacağına inandığı için sürekli depresyon takılan kişi...
gözümü kapattığınız an neden karanlık oluyor, göz kapağım neden kapanıyor diye kendinizle kavga ediyorsanız acilen ya bir sevgili yada bir meşkale bulma vaktiniz gelmiştir.
bunları yapmıyorsanız depresyonun içindesiniz depresifliğiniz mübarek olsun.
3 hafta önce sevgilisinden ayrılan birinin asosyal olarak günde 10-15 saat sözlükte takılmasıyla oluşan kötü durum.
tatile ve değişikliğe ihtiyacı vardır.
Manik depresifin malum kutbu. Bakıyorum millet depresifken kitap babam kitap, ben normalde okumaya bayılırım ama depresifken okuyamıyorum arkadaş yok sanki zorluyorlarmış okumaya gibi hissediyorum, başına oturmamla kalkmam bir oluyor. Bir tek bende mi böyle?
