ahmet mete ışıkara yı deprem dede olarak tanıdığımız zamanlardı. deprem olursa ne yapmalıyız şeklinde broşürler falan dağıtılırdı okulda.
öğretmenimiz de herkese deprem çantası hazırlamasını söylemişti, ben de eve gidince aklımca hazırladım. içini cinoyla leblebi tozuyla doldurmuştum. ki sonra bu cinoları lan deprem falan olmaz diye teker teker yiyordum.
bir de deprem çantasına sevdiğim kızın fotoğrafını koymuştum.
fotoğrafını dediysem sınıf fotoğrafından kestiğim bir parçaydı. bir de yamuk kesmişim kızın yüzünün bir kısmı yoktu anasını satıyım.
deprem olurken ölmeden önce son kez bakarım diye düşünmüştüm.
