ben böyle bir abi yi 99 depreminde bizzat gördüm.
anlatayım.
abi bi kere çok temiz kalpli biri. kimseya zararı olmaz, hoş sohbettir ama hababam içer.
şimdi deprem olmuş. saat gecenin 3 ü herkes aşağı indi tabi apartmanlardan.
o ara bu abi evinin balkonuna çıktı. tabi herkez bağırıyor in aşağı falan diye.
abi sarhoş. millete diyor ki "ya napıyosunuz bu saatte niye toplandınız"
millet in aşağı dedikçe kahkaha atıyor, "hadi lan bu saatte napıcam orda" diyip içeri giriyor.
millet ona in aşağı dedikçe o da millete siz girin lan içeri diyor.
adam depremi zerre duymamış iyi mi?
tüm hayatı boyunca depreme takıntılı olarak yaşamış insan hareketi olabilir. Depremin gelip çattığı anda korkudan gülmeye başlar. Şaşırtmayan durumdur. Şahit olmuştum yıllar önce.
depremin, tanrının uyarısı olduğu varsayımından gidersek, tanrının kendileriyle iletişime geçtiğini düşünen insan modelidir; ki mutlu bir müslüman olur hayatnın geri kalanında.
lisede başıma gelmişti sıra arkadaşımla birlikte aniden sıranın altına geçtik ve hayat üçgeni oluşturmaya çalışıyorduk buna bir gülme krizi geldi ama nasıl gözlerinden yaş geliyo o derece bense bakakalmıştım.o sırada çalan cep telefonum herşeyi tamamen kopardı baktım arkadşım yasemin neden aklına geldim bilmiorum bende koptum tabi bu sırada deprem hala sürüo ve bütün sınıf hayretler içinde bize bakıyor.neyseki deprem sona erdi ama bizim gülmekten karnımıza kramp girmişti asla unutamayacağım bir anım...
zaten hayli gergin olan bir anda bir de karşınızdaki kahkahalarla gülmeye başlarsa kendinizi bir gerilim filminde başrol oyuncusu gibi hissettirebilecek hadise.
