99 depreminde istanbul'daydım. Önce kaldığım binanın yıkılacağını düşündüm, kendimi sokağa attım. caddeye çıktığımda caddenin yarılıp içine düşeceğimi zannettim. Kötü bir şey. insanın kendisini en aciz hissettiği bir durum. kaçacak hiç bir yerin yok.
hiçbir şey hissetmiyorum, donup kalıyorum. asıl hissedilenler depremden sonra başlıyor. uykusuz geceler, kabuslar, gündüz baş dönmesi ve sürekli deprem olacak korkusu.
