her albümü ayrı bir ders niteliği taşıyan, ilk dönem konserlerinde kraftwerk i andıracak kadar synthesizer barındıran efsane new wave grubu. dinlemeden olmaz.
elektro müzik deyince akla ilk gelen gruplardan. özellikle dave gahan gibi bir adet ''frontman'', konser alanında coşan ve de coşturan bir vokale sahip olmaları da diğer bir artı yanlarıdır. behind the wheel diye de pek bilinmeyip de uçuran, bir adet şarkıları da vardır.
çok farklı bir sound'a ve inanılmaz şarkılara sahip olan grup.yaklaşık iki yıl önce türkiye konseri son anda dave gahan'ın sağlık sorunları yüzünden iptal olmuştu bizde göt gibi ortada kalmıştık.artık onları ne buraya getirir bilmiyorum bir dahada buraya geleceklerini zannetmiyorum. olan bize oldu, yapacak bir şey yok.
Alan Wider ayrıldıktan sonra çok şeyini kaybeden grup.
1997 tarihli Ultra'dan başlayarak 2009 tarihli Sounds of the Universe'e kadar paraşütsüz devam eden bir düşüş bu. Her albüm bir öncekini arattı, en sonunda Sounds of the Universe'de aratacak bir şey kalmadı. Evet arada bir Precious gibi masterpiece ürettiler ama bütün itibariyle Alan'lı günleri hem hayranları olarak bizler hem de kendileri özlemle anıyor olmalı.
Hayatımda hiçbir DM albümüne kötü diyemem. Bir Pet Shop Boys, bir DM elektronik müziğin yapıtaşlarıdır benim için. Ama Sounds of the Universe çok kötü bir albümdü. Satışlarda da hemen kendini gösterdi zaten. ingiltere'de her zaman Gold statüsüne erişen grup, çakmaktaşı bile alamadı bu sefer. Trende bakılırsa bir sonraki DM albümü tam bir facia olacak.
Alan The Recoil iyi bir projeydi ama bitsin artık geri dön lütfen. Sana herkesin ihtiyacı var.
enjoy the silence olsun personal jesus olsun. çok ama çok başarılı bi gruptur. solistleri dave gahan kadar karizmatik sese sahip bi yaratığın daha bulunduğunu düşünmemekteyim. bariton ses tonu gerçekten insana bi karamsarlık katar. bi de sahne performansları var ki ne göt varmış sende be dave dedirtir adama.
