bazen olandır. biriyle aranda kesin ve aksi iddia edilemez bir kimya olduğunu fark edersin. en başta daha hiç konuşmamışken bil bu duygudan eminsindir, sonra zaman geçip ilk konuşma gerçekleşmedikçe acaba bana mı öyle geliyor diye düşünmeye başlar kendini fikirden soğutur, işine gücüne bakarsın. sonra bir gün denk gelir ve konuşursunuz, konuşma öyle tatlı bi ritimde geçer ki her iki tarafın da gözleri birbiriyle dudakların gülümseyen kısımları gökyüzüyle danseder. "ha sikktir, boşuna öyle gelmiyomuş" diye düşünür, vazgeçtiğin zamanlara pişman olursun. sonrasında sık sık gerçekleşemese de denk gelmelerin her birinde bu muhabbetin daha da arttığını, birbiri için yaratılmış olabileceğini düşünmeye başlarsın ancak taraflar bi kez mexican stand off içine girmişlerdir. iki taraf elindeki silahları birbirine doğrultmuş, oyun kitlenmiştir, kimsenin ateş edemediği o an yaşanıyordu. mexican stand offta da baskın duygu o riski ilk alan taraf olamama durumudur. aynısı burada da geçerlidir; duygular o kadar coşkunlaşmış, hassalaşmıştır ki her iki taraf da karşıdakinin aynı duyguda olmadığı ihtimaliyle yüzleşme riskini alamaz olmuştur. buradaki kilit sorun doğru düzgün bir denk gelememektedir. hep ayak üstü muhabbetler, denk gelmeler sonucu gururdan ödün vermeden kurulan eşitler arası bi ilişkidir söz konusu olan. artık bu ikilinin bir araya gelip gelmeyeceği tamamen kaderin elindedir, ikisini olması gerektiği bir anda olması gerektiği bi yerde denk getirmek. kalanı onlar halledeceklerdir zaten. ama tarih bu şekilde denk gelememelerle sineye çekilmiş milyonlarca başkaca hikayeyle örülüdür. bazen bi youtube yorumunun altında, bazen sevmediği bir adamın/kadının yanında uzanırken rüyada ağızdan dökülen kelimelerle gösterir kendini. ilginçtir genelde bu duygunun talihsizliği.
