bilemezdim denize düşen bir taşın aslında yüregımde yaydığı yankıyı, yaptığı dalga sersenişini..
eğer bilseydim denizin donukluğunu; umarsamaksızın dalıverirdim denize ve koşabildiğim yere kadar koşar tutmaya çalışırdım taşı ..
yetişemesem bile durup öylece izlemekten daha zevkli olabilirdi en azından o taşı kurtarmak adına birşeyler yapmış olmak..
yetişebilirsem eğer yenı başlıcak olan hayatına dair ilk nefesini ona vere bilmek ve alıp usulca koyabılmek bır diğerinin yanına ve hergunku bekleyışıne ortak olmak ..
sessizce seyretmek denizi ve deniz tarafından okşanışını seyretmek ..
hırpalanışını ama karşı koyamayışını
ve taş düşüverirdi..
önce denizle birleşirdi ve sessiz mağrur dalgalar yapardı halka halka ..
uçsuz bucaksız denizde nereye gideceği belli olmayan halkalar ,sonrasında yavaşca iniverirdi dibe ve ayak ucumun hemen baş parmağımın yanı başına düşerdi ..
ardından gözümden tek damla yaş akardı o mağrur halkaların devamı adına..
ve ben dur diyemezdim her seferki gibi yaşlarıma durun akmayın !! ..
kala kalın yerinizde sizde seyredin benim gibi sessizce gerektiğinde ben sızı çağırırım ve akarsınız özgürce durmaksızın çoğalarak içimde birikenleri akıtırsınız lakin benim kontrolüm dışında her akışınız beni biraz daha güçsüz göstermekte biraz daha durgun biraz daha yaşlı biraz daha korkak ..
