mantıki açıdan olasılık bilimi ile, şöyle yaklaşılabilecek sorudur:
şimdi burada en sıkıcısından bir din ve tanrı tartışmasına girecek değilim, ama her ne kadar insanoğlunun çoğu şiddetli bir inançla bağlı olsa da 'tanrı' adlı yüce varlığın haikaten var olup olmadığı sorgulanabilecek bir olgu, kaldı ki sorgulayanlardan biri denize düşmüş.. bu yüzden en sportmencesi, tanrının yüzde 50 olasılıkla var olduğu bir sanal gerçeklik bu durumda..
1) eğer ki tanrı ve buna bağlı olarak ölümden sonra yaşam yoksa; bu iki insanı da bekleyen tek şey hayatlarının sona ermesi.. yani vereceğimiz kararın etkisi iki taraf için de aynı olacak.. ayrıca bu durumda yapacağımız iyilik ise bize sevap olarak hiçbir şekilde geri dönmeyeceğinden, bizim ve onların konumuna göre kurtarmamızın en kolay olduğu insana yoğunlaşmamız rasyonel olacaktır..
2) eğer ki tanrı, ve buna bağlı olarak ölümden sonra yaşam varsa; ateist olan insan öldüğü takdirde öteki tarafta baya bir terleyecektir.. tanrıya inanmaması ve onu reddetmesi, kendisine sonsuz cehennem azabı olarak geri dönecektir.. öte yandan satanist kişinin de ateistten aşağı kalır bir yönü yoktur.. ancak kendisi affedilmeyecek tek büyük günah olan inançsızlığı işlememiştir, tanrıya inanmakta, ancak ondan hoşlanmamaktadır.. dolayısı ile kendisi de uzunca bir süre cehennemde ısınacaktır, ancak yüce bağışlayıcı güç, belli bir süre zarfında onu cennetine geri çağıracaktır..
bütün bunların dışında satanistin kendi inançları doğrultusunda, cehennemde şeytan'ın adamlarından biri olup, keyfine göre sadizmle dolu bir öteki hayat yaşaması da olasılıklar dahilindedir..
yani, her türlü ateist insanı kurtarmak daha yararlı olacak, daha büyük iyilik sayılacaktır.. sevabı da daha büyük olacaktır, bize olan yararı da daha fazladır..
dolayısıyla olasılık bilimine göre ateisti kurtarmak daha akıllıcadır..
hem kedicikler de rahat eder..
satanistle ateistin bir tutulduğunu gördüğümüz muallak. meraklılarına göre, ikisi de akılsızdır, ikisinin de bir mantığı yoktur, ne kurtarılması canım üzerlerine yılan bile dökülmelidir. kimilerine göre "allah bile" onları kurtaramaz -ki "hay allah", bana her şeye gücünün yettiğini söylemiştiniz-, hepsinden de önemlisi ikisi de ölmelidir ve ölümleri zevkle izlenebilir.
içinizde erdem yok, sırf sizin inandıklarınıza inanmadıkları için ölmelerini isteyebilecek kadar yoldan çıkmışsınız. dini sorumlulukları insani sorumluluklardan daha üstte tutuyorsunuz. inancınıza ön ayak olan göt korkunuz, inanmayanın ölmesini isteyebilecek kadar ileri götürüyor sizi.
inandığınız tanrı bunu mu öğütlüyor size? hangi yüzle "inanıyorum" diyebiliyorsunuz?
insanların inançlarından önce, kendi insanlığınızı sorgulayın.
"denize düşen yılana sarılır" felsefesiyle düşünüldüğünde eğer tek bir yılan varsa o yılana sarılmayan kişiyi kurtarırdım denilebilecek soru. ama birden fazla yılan varsa herkesin tuttuğu kendine hacı. siz sarılın yılanlarınıza, beni hiç ırgalamaz. ayrıca yalandan korkmam yılandan korktuğum kadar çünkü tatlı dil yalanı deliğinden çıkarmaz ama yılanı deliğinden çıkarmakta bire birdir. bir de bülent abla'nın dediğine göre yalanı görür allah, e görür inşallah. eğer bu entryi hala okuyorsan boşuna okudun hacı. neden mi?
hala insanları, kendi itikat biçiminden farklı olduğu zaman, hakir gören at gözlüklü yaratıkların; birbirlerini eğlendirmek maksatlı sorabilecekleri sorudur.
