olmamaması gereken korkudur.
deniz insanın en iyi dostlarındandır. sizi devamlı yüceltir, batırmaz. yüzersiniz, hep onunla aynı seviyede olursunuz, zevk alırsınız, çıktığınızda üzerinize bir ağırlık çöker, işte o zaman onu özlersiniz.
cocukluk günlerinde kalan bir korkudur genelde.
baba tutar bes yasındakini cocugunu iş olsun diye öyle bir suyun içinde bıraktım havası yaratır, cocukcagız da haliyle bir daha denize yaklasamaz.
deneme-yanılma yönteminin hazin sonu.
eğer birkaç kere boğulma tehlikesi geçirdiyseniz gayet normal bir durumdur. suya girmek gibi bir mecburiyetiniz yoksa çokta fazla bişey kaybetmiş sayılmazsınız.
denizden korkulmadığı sürece denizden korkmak için sebep yoktur. * deniz normal şartlar altında hiç kımıldamazsanız bile sizi yüzeye çıkaracaktır. hiç yüzme bilmiyorsanız bile ağzınızı burnunuzu dışarıda tutmanız yeterlidir. dalgalıysa kötü olur yüzme bilmemeniz. korkarsanız panik yaparsınız ve su yutarsınız.
denizden korkulur mu ya? deniz candır can. yerim ben onu *
dırıt dırıt dırı dırı dırır dırıdıııııııım...
denizde, derinlere doğru açılırken fonda bu müziği duyduğunu sanıp yusuf yusuf geri dönme eylemidir.
"sanki ayağıma bir şey deydi" paranoyası içini kemirip yardıra yardıra kıyıya varma çabasıdır.
tahminen 15 metre yüksekliğinde, 1000 metre genişliğinde üzerine gelen ve haşin görüntüsüyle, içine girdiğindeki bilinmezliğiyle katsayısı kat kat artacak olan türden korkuya denizden korkmak denir. 4 hali vardır şöyleki:
1-girmeden, farz-ı misal korkmak
2-giripte veya düşüpte(çıkamamak'tan) korkmak
3-ölüpte korkmak
a-gidipte dönememekten korkmak
4-entry girerken korkmak
denizden korkanlar birkaç başlık altında incelenebilirler.
- pek tabii öncelikle yüzme bilmeyenler
- girdiğinde su seviyesi en fazla beline gelecek kadar ilerleyenler
- bir dalıp çıkanlar
- dalıp çıkamamaktan korkup denize hiç girmeyenler
- denize girmeyi bırak bir tekneye dahi binemeyenler
- ihtiyoloji dalında kafasına göre bir araştırma yapmış olup, edindiği yalan yanlış bilgilerden ötürü denizde varolan canlılardan korkanlar.
- havuzda dilediği gibi yüzemediği için çok sevdiği denize korka korka girenler.
şayet varsa aranızda son maddeye dahil olanlar, hak verecektir sanıyorum yazacaklarıma. buyrun bu da tanımı;
denizden korkmak:
* farketmeden açıldığınızda, suyun rengi maviden laciverde çalar, su daha bir soğuklaşır ya hani, işte o soğuğu hissetmekten korkmaktır ya da geriye dönüp baktığınızda hani iskelenin çok uzakta kaldığını farkedersiniz, sahilde insanlar birer minyatür gibidirler artık, düşünürsünüz kara kara nasıl döneceğim diye.
* varsa gözünüzde bir deniz gözlüğü, hep korktuklarını merak eder ya hani insan, o hesapla bakarsanız dibe, korkudan sebep su yutmaktır.
* kulaç atmadan, kafayı suya batırmadan, bacağıma bir şey değer mi korkusuyla iskeleye doğru yüzerken akıldan geçenlerin sebep olduğu bu korku, yanınızda bir arkadaş varsa kabahatin onda bulunmasına sebeptir. bunun yanısıra "şayet varırsam iskeleye bir daha girmeyeceğim denize" gibi sözler vermektir kendine.
* bir tatil yüğresine gittiğinizde havuzu tercih etmek zorunda kalmak, denizde yüzenlere imrenmek, "neden girmiyorsun" diye soranlara türlü bahaneler uydurma becerisini edinme sebebinizdir bazen de.
korkardım ben küçücükken ,onun o engin sonsuzluğu korkuturdu beni. Sonra bir adam geldi gözlerimde sonsuz denizi gördüğünü söyledi. Ama ben korkardım denizden , sonsuzluktan.O gözlerinin mavisi denizleri hatırlatıyor bana dedikçe daha da korkardım denizlerden. Sonra bir gün gidiverdi , gözlerimdeki denizde boğuldum.
genellikle çocukluk döneminde yaşanılan/yaşatılan travmaların ürünü korku. pedagojiden bihaber ebeveynlerin kaş yapayım derken göz çıkarması sonucu oluşur ve akıla kazınmış olur.
bilinmezliğinin verdiği bir korku da vardır. hele yüzmeyi iyi bilmiyorsanız bunu katlayacaktır. mesela feribotla/vapurda seyahat ederken hep aklının bir köşesinde durur; 'ya gemi batarsa?!' düşüncesi.
bi de bilinçaltına kazınmış jaws diye bir olay var...
