hani "ben denizsiz yapamam abi!" insanları var ya. hep gıcık olmuşumdur o insanlara. çok da bir şey değiştirmiyor diye düşünürdüm denizin varlığı. bir deniz kenarı şehrinde geçirdim çocukluğumu. beni hep sıkıştırırdı. dört yönümün bir yönünü eksilten bir engeldi benim için. denizin ilerisi yoktu. bakın aha şu yaşıma kadar da anadolu şehirlerini tercih ederim. zira dört yönümde de gidebileceğim bir yol var.
ancak istanbula geldikten sonra fark ettiğim bir şey oldu. deniz yorgun insanın ihtiyacı. tüm günün yorgunluğunun ardından yalnızlığın ve kalabalığın ortasında iyi hissettiren tek şey deniz oluyor. martı sesleridir, esen rüzgardır vs bunlar değil. dalgalardan yansıyan ışık. yalnız başınıza hayatta savrulduğunuzu hissederken, bu dalgaların yansımaları yalnız olmadığınızı hissettiriyor.
dalga dalga bağırıyor deniz.
"yalnız değilsin. yanındaki adam/kadın da savruluyor seninle. herkesin derdi aynı, herkesin dermanı benim."
sana ne yazacağım bilmiyorum. dün gece sabaha karşı girdiğin rüyam sana girsin ne diyeyim.
99 yazı gibi gördüm ama seni, aynı sarı saçlar, aynı hınzır bakışlar. belime dolandığında aynı sıcaklık.
aa pardon sen gerçekte koluma bile girmedin.
aslında aradan geçen bunca senede pekte merak etmedim seni. arasıra sokakta görüyorum. sana gülümsüyorum ama sen görmemezlikten geliyorsun genelde.
rüyama girmesen hatırlamam bile seni.
hiç bakmamıştım, feysini buldum. kocan yakışıklı yalan yok, temiz yüzlü iyi birine benziyor. erkek evlat vermişsin üstelik. aferin lan her karı erkek çocuk doğuramaz maşallah sen ilk seferinde çıkarmışsın. gerçi kocana sarılışın "bu da sana girsin" der gibi geldi bana ama.. bana değildir o..
aslında yıllar sana da biraz gelmiş bence, o eski ışıltın pek kalmamış sanki. ayrıca kızıl saç bok gibi olmuş afedersin.
merak ettiğim birşey var.
sen beni anımsıyor musun, herhangi bir günde, herhangi bir saatte acaba...
ulan bi de defterimden yırttığın kağıda neler yazdın. 18 yıldır hala düşünüyorum. niye yırtıyorsun, neden okuyorsun kendime yazdığım şeyleri.
hay sikim sen olmuşssun evli ve çocuklu, ben oldum vileda sapı.
