içinde bulunduğum duygusal durum sebebiyle direkt ağzıma sıçan eser. aslında sevmem karadeniz müziğini. sanırım mizacıma ters. selçuk balcı ve volkan konak sayesinde yavaş yavaş sevmeye başlıyorum sanırım.
Gözleri düşmüştü karanlığımın derinliğine.
Sözlerini unuturken ben, seni görüyorum sandım son nefesimde.
Sonra duydum seni*, ağıt gibiydi ardımızdan,
Sonra özledim seni, bir kemençe kesti boğazımı.
"gitme" diyemediğim için sana "gitme" dedim.
Sonra özledim seni, tekrar!
Gözlerinin ardından düştü gözlerim karanlığın derinliğine.
gitar ve kemençenin müthiş uyumuyla insanı filtreli dertlere garkettirir. selçuk balcı'yı dinleyip türkiye gibi bir mozaikte yaşadığı için insan kendini şanslı hissediyor. bu arada ne mozaiği ulan diyenlere kafam girsin.
denize karşı dinlenecek şarkılardan.
yapmacık şiveyle, ağızla söylenmez bu şarkı.
moda olmuş, kulaklara aşina melodiler de içermez.
bu yüzdendir ki pek sevilmez.
ankara'daki trabzon etkinliklerinde albüm çıkartmak istediğini söyledi selçuk balcı. ilk klibini de bu şarkıya yapmak istiyormuş. yapsın efendim ama ne olur adam gibi bişi olsun, şu youtubedaki video bile çok güzel onu hafif düzeltseler yeter. umarım popülerlik adına sahil boyunca koşarken izlemeyiz.
