Köpükten omuzları birbirine dayanmış,
Yüksek, mağrur başları akşam rengiyle yanmış,
Sahile koşuyorlar bak deniz sarhoşları!...
Bazen yırtık yelkenli bir sandala çarparak,
Bazen ufkun kıpkızıl şarabına taparak
Gitgide coşuyorlar bak deniz sarhoşları!...
Rüzgârların ıslığı en yakın yoldaşları...
Yıllarca dövünerek içi yenmiş taşları
Bir anda parçalayıp doyacak bu sarhoşlar!...
Çılgın gönüllerinde aşkın en büyük kini,
Yosunlu kayaların o yeşil gözlerini
Deli âşıklar gibi oyacak bu sarhoşlar!...
sarhoşlar burada dalgaları simgeliyor. duyguyu dalgalar ile vermeye çalışmış. yahya kemal'in açık deniz şiirinden etkilenmiştir. dalgaları anlatma şekli hatalı bulunur çünkü; insanı içine katmadan, insanın duygularını anlatmadan bo bir tabiat tasviri yapmıştır bu da dikkat ekmediğinden başarılı bir şiir olarak anılmamıştır. jung'un kollektif şuuraltı düşüncesine göre; ilkel insanı ortaya koyunca insanın dürtüleri ikel dürtüler ortaya çıkar.
dalgaların boyu yüksektir, vahşidir. akşam vakti olma nedeni ahmet haşim'den etkilenmesindendir. kızıllık denize yansımıştır.
dalgaların en yakın dostları rüzgardır. sahile çarpan dalgalar kayaları oyup beslenmek amacındadır. koşma amaçları nedene bağlanmıştır. ama duygu yetersizdir bu nedenle beğenilmemiştir. yeşil gözler diye belirttiği ise; yosunlardır.
şiir kafiye ile idare edilmiştir. kafiyeye uydurmata çalıştığından başarılı olamamış, doğallığı bozmuştur. dalgalar isan dışı kalmış, ilgi çakmemiştir. memleket edebiyatı ile sembolizmi birleştirmiştir. ama bunu en iyi başaran a. h. tanpınar bursa'da zaman şiiridir.
