dönmek istemediğinde o deniz kokan memleketten
bil ki geride sevdiğini bırakıyorsun
gece sabaha kadar kıyısında oturup izlediğin o şehrin,
kaldırımlarında bıraktığında aşkın son kırıntılarını
balıklara yem olmuş bir hayatı
oksuz ve yetim kalmışlığı
paslı gözlerinden son kez akıt gözyaşlarını..
bir daha ağlama sakın
ve dönme o deniz kokan memlekete.
varsın unutulsun yosun tutmuş taşlar
varsın olmasın bir daha sevenin
ne de can yoldaşın martılar...
