birhan keskin şiiri. tam da onun gibi, anlaşılması güç ama bir o kadar da anlamlı.
o beni sahilden, kendimi gömdüğüm,
sertleşmiş ıslak kumdan aldı, elledi...
ben, bana düşen acıyı da neşeyi de yaşamıştım, diye düşündüydüm.
içimdeki zayıf hayvan çok olmuştu, öleli...
o beni sahilden...
yani yoktu sedefimden başka şeyim.
derin denizlerle, soğuk denizlerle
tuzla, dalgayla boğuştuydum ben ve hayvanım çıkmıştı benden.
kendi içine kıvrılmış, rüyasını unutmuş,
soğuk taş değil miydim artık ben?
