minik bir su birikintisiydim. gayret ettim, göl oldum. adıma deniz dediler. içimde minik adalar buldum. gün geldi kendimi dört duvar arasında buldum. o dar karanlık mekana inat biriktim biriktim okyanus oldum. neydim ne oldum.
ama dikkatimi çeken bir şey vardı gerçekten de gözleri parlıyordu ışıl ışıl. hani bir kaç olgun halka geçirmiş gibiydi gözlerine.. derin ve parlak. belki okyanusu andıran şimdilik tek pırıltısı buydu. geçici bir durum mudur yoksa kalıcı mı?
