bir adet tencerenin dışarıdan müdahele edilmeden, kendisini tekrardan temiz haline döndürme süresini yaşamış, görmüş öğrencilerdir.
yıllar önce, öğrencilik yıllarımda bu deneyi beraber gerçekleştirdiğimiz değerli ev arkadaşıma saygılarımı sunar ve balkondaki bira şişelerini bozdurup, parasını çatır çatır karıyla kızla yediğini hala unutmadığımı bilmesini isterim.
neyse efendim gelelim deneyimize. deneyimiz için gerekli olan ana malzememiz bir adet tencere. yemek yapmaktan aciz kokoş üniversiteli kızların bile, tadına bakmak için evimizin kapısını aşındırdığı yüce kuru fasulye yemeği, bir inatlaşmanın, bir iddianın, bir deney sürecine dönüştüğü günlerin en yakın tanığıydı. sabah kahvaltısında ve akşam yemeğinde iki kişi tarafından mümkün olduğunca çok tüketilen kuru fasulye, midenin ve bağırsakların, "öhh mına koyim yeter lan, yimeyin lan" çığlıklarıyla tencerenin dibinde az da olsa mundar oldu.
bulaşıkları kimin yıkayacağı konusunda günlerce süren kapışmalar, kah pişti, kah counter da kim daha çok adam öldürdü şeklinde cereyan ediyordu. bu süreç esnasında kokusundan ötürü, kışın ortasında balkonda kaderine terkedilen tencere, bilim dünyasını ışık tutacak, öğrenciliğin kurallarını yeniden yazacak bir deneye imza atmaya başlamıştı bile.
baharın yüzünü gösterdiği günlerdi. güneş perdeden içeri süzülüyor, hormonlardaki bahar hareketliliği dışa vuruyordu.
iki aylık bir süreden sonra, kar, yağmur, çiğ, don, fırtına gibi doğa olaylarına şahit olan tencere, zorlu süreçten alnının akıyla çıkmış, iki ay gibi kısa bir sürede doğanın da yardımıyla tertemiz olmuştu. tencerenin bu mücadelesinin sonuçlarına ve bilimin gerçeklerine şahit olan iki tane maldereşanu, balkonda birbirlerine sarılıp, bu ölümsüz anı doyasıya yaşıyorlardı.
