yarın sabahtan baslayacağız oy vermeye. kimimiz evet kimimiz hayır diyecek. daha neye neden ne diyeceğimizi bile anlatmasalar, siyasi irademizi kullanarak oy kullanacağız. ne kadar acı ki demokratikleşme bahanesiyle her geçen gün dahada bi oligarşik yonetime gidiyoruz. basımızdaki iktidar son yıllarda devlet kurumlarını ıyıce ele gecirme sevdasına dusmus, kimi zaman saman altından su yürüterek kimi zaman da gostere gostere kadrolasmasını yapıyor. kimsenın ona sesını yukseltemediği bir ortam hazırladılar. tsk dan tutun meb ye ve geri kalan butun kurumlara kadar girdiler artık. bunları denetleyecek olan yargıya da gırerlerse artık hıckimseden cekinmeyeceklerdır. yasama ve yurutmenın yanında yargıda belirli bı kesımın eline gecerse bu ıs artık demokratiklikten, demokrasıden cıkacaktır. ulkede belirli bi kesim istediği turkuyu söyleyecek, geri kalanlarda dinlemeye zorlanacaktır.
yarın oylanacak anayasa da maddelerin bırcoğu ıyı gıbı gozuksede ıclerınde saklı olanlar mevut duzenın oligarsiye kaymasına yeterli olacaktır.o yuzden yarın bize miras olarak kalan demokrasıyı mı yoksa oligarsıyı mı ıstıyorsunuz sorusuna evet yada hayır diyeceğiz
1982 anayasasıyla birlikte zaten yapılmış olandır. ha ondan önce çok mu demokrasi vardı? hayır elbette. ama bir an evvel sivil anayasaya geçilmesi şart olan şeydir.
gönül isterdi ki muhalefet katılım göstermiş olsaydı. gönül isterdi ki "ancak çayımızı içip giderler." gibi sığ bir muhalefet siyaseti gütmeselerdi. gönül isterdi ki el birliğiyle çıkartılmış olsaydı. ama bazıları otokratik yargıç sisteminden nemalandığı için düzenin değiştirilmesini istemiyor. 1982 anayasasının getirdiği antidemokratik sisteme karşılarmış gibi görünerek aslında alttan alta destekliyorlar. sivil içerikli bir anayasayla tam demokratik bir sisteme geçilmesi işlerine gelmiyor. seçmen kitlelerine de referandum içeriği üzerinden değil çalma çırpma düzeni olmasından, ülkenin bölüneceği, laikliğin elden gideceği yumuşak karınlarından vurarak iknaya gayret ediyorlar.
meseleyi iki şekilde ele almak mümkün birincisi oylanacak içerikle ülkenin bölünmesi, laikliğin elden gitmesi ya da çalma çırpma düzeni (varsa) desteklenmesi gibi bir içerik zaten yok.
ikincisi ve daha can alıcı yaklaşım açısı ise eğer vatan bölünmeye gayret ediliyor, vatana ihanet ediliyor, ülke felakete sürüklenmeye çalışılıyorsa, cumhuriyet tarihi boyunca yapılan duble yolların iki katı kadar yol yapmanın, hızlı trenleri faaliyete geçirmenin, imf borçlarının ödenmesinin, merkez bankasının kasasını dövizle doldurmanın, kürt vatandaşların süregelen mağduriyetlerinin giderilmesiyle ülkeye entegre edilmeye çalışılmasının, pkk nın beslenme kaynağı olan antidemokratik unsurların yasalarla ortadan kaldırılmasının, senelerdir işlenen faili meçhul cinayetlerin ve daha yapılması planlanan dehşet içerikli eylem planlarının ortaya dökülmesi ve sorumlularının yargılanmasının, e-devlete geçilmesinin, ülke çapında adliye sarayları kurulmasının, hastanelerin modernizasyıonunun, okulların eğitim ihtiyaçlarını daha modern bir anlayışla yürütebilmesini sağlayan bilgisayar laboratuarlarının kurulmasının, ne bileyim daha bölgesel düşünecek olursak istanbula tüp geçit yapılmasının yedi tepeye yedi tünel projelerinin, vs küresel boyutt adüşünecek olursak da uluslararası camiada artan ülke itibarının (bu listenin 3 katı liste yapabilirim. sağdan soldan bakmadan aklıma gelenleri yazdım sadece) (8 yılda bu kadar hizmeti götürmüş tek bir iktidar göstersin eksileyecek olan.)
bölecek iktidar bunları niye yapsın. art niyetli olan, kötü niyetli olan bunları yapmadan 2 senede bitirir işi.
ülkeyi asıl kaos ortamına sürükleyenler öcü hikayeleriyle halkın beyinlerini bulandıranlar. muhalefet dediğin "onun ak dediğine ben kara derim." anlayışı değildir. muhalefet dediğin üzerinde kafa patlatmak "sen böyle diyorsun ama benim böyle bir alternatifim var." demektir. muhalefet dediğin ülkenin çıkarına olmadığını düşünülen fikirlere karşı çıkmak, ülkenin çıkarına olanları ise sonuna kadar desteklemektir.
vesselam bu ülkede muhalefet yok. bu ülkede her türlü yeniliğe kapatılmış fikirleriyle yobaz, ilerlemenin önünde takoz siyasi partiler var sadece. yazık ki bu partilerin seçmenlerinin büyük bir kısmı derinlemesine düşünmüyor ve söylenilen her şeye inanıyor. üstelik bu kesim kendilerine vatanlarını en çok seven olarak ortaya çıkıyor. ya da aydınlık türkiye nin savunucuları olarak lanse ediyor. durun ve etrafınıza bakın. ülke şu anki yasalarla çok mu aydınlık. bakın etrafınıza bakalım. ülkesine ihanet edenler asıl kimler. terörün bitmemesi ile, şehit haberleri ile yükselen milliyetçi akım hangi partilerin işine geliyor.
her zamanki gibi cevap vermeyin. okumayın zaten hepsini. başından bir cümle okuyun ve eksileyin. ve kendinize entellektüel demeye devam edin.
bu, demokrasinin gücünü gösterir ki günümüz hükümeti tarafından kısa yoldan monarşiye geçilememektedir. ama türk halkı merak etmesindir ki pek kısa zamanda daha geniş demokratik haklar elde etme kisvesi altında monarşiye geçilecektir. (bkz: demokrasi amaç değil araçtır)
