günümüzde herkesin ağzına dolanmış olmasıyla "kötünün iyisi" olup olmadığı tartışılan, fakat aslında en iyisi olmadığı kesin olan demokrasinin ağızlara sakız olduğu gerçeğidir.
18.yüzyılda yaşamış Jean-Jacques Rousseau, "Eğer insanlar Tanrı olsaydı, kendilerini demokratik olarak yönetebilirlerdi. insanlar Tanrı olmadıklarına göre, mükemmel bir devlet insanlara göre değildir." demiştir hakkında ve olup biten tamamen bundan ibarettir.
Abd'li dil bilimci Noam Chomsky de "Demokrasi, bizim sizden yapmanızı istediğimizi yaptığınız sürece istediğinizi yapmakta özgür olduğunuz bir düzendir." diyerek demokrasinin göstermelik bir icat olduğundan dem vurmuştur.
antik yunan filozofu milattan önce yaşamış platon ise;
"Demokrasinin esas prensibi, halkın egemenliğidir. Ama milletin kendini yönetecekleri iyi seçebilmesi için, yetişkin ve iyi eğitim görmüş olması şarttır.
Eğer bu sağlanamazsa demokrasi, otokrasiye geçebilir. Halk övülmeyi sever. Onun için, güzel sözlü demagoglar, kötü de olsalar, başa geçebilirler. Oy toplamasını bilen herkesin, devleti idare edebileceği zannedilir.
Demokrasi, bir eğitim işidir. Eğitimsiz kitlelerle demokrasiye geçilirse oligarşi olur. Devam edilirse demagoglar türer. Demagoglardan da diktatörler çıkar."
diyerek 20-21 yüzyıl sonrasına adeta "taş atmıştır" fakat bizler ve bizi yönetme iddiasında olanlar ağzımızdaki tadı tuzu gidik demokrasi sakızını hala çıkaramadık.
insanın içinde iyi ve kötü yüzyıllardır çarpışırken, bazı durumlarda toplam kitlenin 3'te 1'inin oyunu anca alabilenlerin toplumu kendi algılarıyla yönetmeye kalktığı, tüm sınıfsal, inanç, yaşayış, algı farklılıkları ve eşitsizliklere rağmen tüm insanların birbirinden farkı olmaksızın aynı etki ve geçerlilikte seçim hakkına sahip olduğu sistem neyin mükemmelidir?
özet: herkesin ağzındaki demokrasi sakızı büyük oranda kendi diktasını kurma arzusunun bir sonucudur. içindeki iyi ve kötü çarpışmasıyla 'insan'ın olduğu yerde asıl demokrasi olmaz, "temsili demokrasi" olur. demokrasinin başlı başına tartışıldığı bir durumda temsilisi ise iyice eğreti durur, bugünün dünyasında olduğu gibi kıçı başı ayrı gider.
