hakkında çok konuşulan fakat asla sahip olunmayan şeydir, hayaldir.
bugün türkiye'de demokrasi, özgürlük diye bağıran ( halkı ayrı tutuyorum ) birçok siyasetçi, köşe yazarı, gazeteci dün başka insanlar ezilirken zulüm görürken demokrasiden bahsetmiyorlardı. çünkü kendilerinin tuzu kuruydu. eğer kendi tuzun kuruysa kim takar demokrasiyi? kendi özgürse kim takar başkasının mahkumiyetini? kendi kafası rahatsa kim takar başkasının hakkını, adaleti.
öğretmen demokrasi nedir bunu araştırınız
şeklinde ödev verir.
çocuk eve gelir ve annesine sorar
-anne demokrasi nedir?
annesi akşam baban gelsin ona sorarsın der
ve akşam babası gelir
...
çocuk babasına,
-baba demokrasi nedir.
babası biraz düşündükten sonra
bak oğlum benim fabrikam var ve eve para
getiriyorum yani kapitazmi simgeliyorum,
annen evdeki gelir gider işlerine bakıyo yani
hükümet,
sen halkı temsil ediyorsun,
kardeşin geleceğimizi,
he malum bir de hizmetçimiz var o da işçi
sınıfını temsil ediyor.
sen şimdi uyu yarın sabah daha ayrıntılı şekilde
anlatırım sana der.
çocuk odasına gider ve yatar.
...
...
gece ağlama sesine uyanır cocuk bakar ki
kardeşi altını pisletmiş
hemen anne ve babasına haber vermeye gider
yatak odasına giderken hizmetçinin kapısını
açık görür
içeri baktığında ise babası hizmetçiyle
birliktedir.
annesinin yanına gittiğinde ise annesini uyuyo
vaziyette görür ve endişelenmeye başlar
sonra gidip uyur...
...
...
ertesi sabah babası yanına çağırıp neymiş
oğlum demokrasi öğrendin mi
bakalım diye sorunca çocuk
evet baba öğrendim der
neymiş bakalım diye sorar babası
çocuk anlatmaya başlar,
kapitalistler işçi sınıfının üzerine binerken,
hükümet horul horul uyuyor,
halk endişeli,
gelecek ise bok içinde...
demokrasi, en yalın haliyle halkın kendi kendini siktirmesidir. burada cinsel temas yok, düzülme olayı var. araya sızanlardan dolayı böyle oluyor, aktörleri halk belirlemiyor.
