nasıl da aklıma düşüverdi birden, nasıl da gündemime oturuverdi? hakkı yenmişti televizyonda, yemek yemekten, su içmekten, bilgiye ulaşmaktan, yaşamaktan öte en temel hakkı ve ödevi olan oyu çalınıyordu.
en son ne zaman hatırladım kendisini diye sordum sonra? kendisinin beslediği koyunlardan gelen peyniri o temiz süpermarketten alırken mi? yoksa açlık-farkirlik sınırı açıklandığında, o kadar aşağı çekilmesine rağmen sınıra kıyaslanmayacak kadar uzak olduğunda mı? şehre göçtüğünde gecekondularda yaşatıp, üstüne evlerini yıktığımızda mı, ucuz güç olarak işi bittiğinde mi her tarafı lalelerle bezeli şehrimde? hayır, hiç bir zaman hatırlamadım.
daha sonra ne zaman düşündüm demokrasiyi? bir siyasi parti kapatılırken demokrasinin kuralı olarak şakşaklayıp, iktidar partisi kapatılırken demokrasiye ayıp ettiğimizi anlattıklarında mı beyaz ekranda? hala 12 eylül anayasasıyla yönetildiğimize kızdım mı hiç? mezarda emekli, hastanede rehin, piyasada stajyer-köle yapan yasaları protesto edenleri copladıklarında mı aklıma düştü? çeteler, siyasiler, bürokrasi birbirine karıştığında mı, hangisinin ne iş yaptığını anlayamadığımda mı? linci öven emniyet müdürü konuştuğunda mı yoksa? hayır, hiç bir zaman.
ama her zaman seksi fotoğrafları için tıkladığım hatun, birşeyler geveldi. demokrasi ve dağdaki çoban birleşiverdi ağızlarda? ne zamandır duymamıştık oysa ki? burada önemli olan ne demokrasiydi aslında, ne de dağdaki çoban. seçim zamanı binlerce dağdaki çoban sandıklara koşacaktı ve dağdaki çobanlar aysun kayacılardan çok daha çok fazlaydı. gönlü alınması gerekiyordu yukarıdaki gözler tarafından zarf gibi görünen insanların.
suçlu da belli oldu. sarışın bir kadın. haydi demokrasi savaşçısı benjcev, nasıl resimlerine bakarak otuzbir çekiyorsan şimdi de demokrasi duygunu tatmin et kadının üstünde...
