genç kızların korkulu rüyası.
kaymaması için genelde deri yaparlardı eskiden (bizim orda) ama şimdi gelin görün ki ben de bir gün şöyle bir şey yaşadım (burada görüntü bulanıklaşır ve herkes kameraya bakar)
metroda (yahut otobüstü) tıklım tıkışık perişan bir haldeyken son anda o umut ışığını gördüm: boş bir yer.
can havliyle ileri atılayım derken bir anda bir yavaşlama hissettim ve ağır çekimde yandaki adamın kucağına oturursam nasıl toparlarımı düşünürkene, şükür ki ince bünyem ve manevra kabiliyetimle bikaç cm kala kurtuldum, tam karşısındaki boş yere oturduğumda özür dilerceine yüzüne bakacağım adama baktığımda hiç umrunda değildi, abartmıyorum cidden değildi, 'vay be' dedim, adama bak her gün üstüne bir kız yuvarlanmaya çalıştığından oralı bile olmuyorsun.
önüme bakıp ben de hiçbişey olmamış gibi devam ettim.
