benim bu kaldırımlara yazdığım yazıyı
silerse demirboğan siler yoksa hiç
bir yerinden fena halde kirletmiş yaşamayı
her akşam orospu çocuğu her sabah piç
her saat başında bir karanlığa dönüyor
en büyük özgürlük ölmekmiş deniyor
sakın ha adamı boğuntuya getirirler
ölmek kolay karanlığın arkası görünmüyor
hem yaşamak üzerine aynı şeyi dediler
hepimiz en azından kendimize mahkumuz
demirboğan'ın salyası özellikle kuduz
bir ceset görmesin çarşambadan çarşambaya
yeryüzüne sığamıyor yüzde doksan dokuz
"mevcutlu" gidecek öteki dünyaya
iki polis arasında bilekleri kelepçeli
asmalımescit'teki eski bizans oteli
her yağmuru itcesine camlarında toplayan
sabah olmayı bıraktı gitti gideli
beyaz bir kontrabas gibi demirboğan
şimdi başını sokacak bir telgraf arıyor
