bunalımdan bunalıma, yoğunluktan yoğunluğa, endişeden endişeye koşarken bir sürü işi olan insanın içinde bulunduğu durum.
"vuuuaaaağğğğ" diye böğürerek ağlamaya bile vakit bulamayabiliyor insan. depresyona girmek zaten lüks. insan belli bir yaştan sonra buhran geçirmeye bile fırsat bulamayabiliyor. erteliyorum ama bir ara delirip, rahatlayacağım. zırlayarak içimi, dışımı da temizleyeceğim. sonra yüzümü, gözümü silip yeni bir sayfa açacağım.
