o kadar çok yalnız kalmış, dışlanmış, olmadığın biri gibi davranmış, alışamamışsınızdır ki yaşadığınız hayata, itiraf etmek zorunda kalırsın kendine. işte o zaman yaşanılan korkudur.
kendime olan inancimin ne kadar zayif oldugunu bana gostermistir.delirmekten korktugum an kendimden cok insanlarin bana olan bakislarini,benim hakkimdaki dusuncelerini aklima getirmistim.ne kadar aci bir durumda oldugumu en fazla o zaman anladim. kimi insanlar sokaktaki bir deliyi yani beni gorduklerinde alay edecekler kimi insanlar da halime uzuleceklerdi.ama bu yalnizca o an icin ya da birkac gun icin gecerliydi.yani insanlar beni gorecekler ve hemen sonrasinda unutacaklardi.belki de onlarin korkusu olacaktim;delirip benim gibi olma korkusu.o zaman ben nicin beni sadece bir an icin gorup de unutan insanlarin dusuncelerini kendi halimden daha cok onemsiyordum.dogustan gelen bir ezikligin cezalarini cekmek zorundaydim.zaten hayatim boyunca acilarimin buyuk cogunlugunun kaynagi olan bu eziklik delirdigimde bile rahat birakmayacakti beni.o zaman anladim tek carenin baska bir boyuta gecmekte oldugunu.
insanın kafasında durmadan aynı düşüncelerin yankılanıp durmasıdır. başka birşy düşünmeye çalışsanız ona da bulaşırlar. her konuya dahil olarak çoğalırlar. uykuda susarlar sadece. bazen uyumayı bile beceremezsiniz dışardan takviye almadan. endişe de başlar ufak ufak.
yıllarca ruh hastası insanlar için "ulan insan kendi iradesini nasıl kontrol edemez" diy düşünmüşsünüzdür. sonunda siz de aynı bilinç seviyesine gelince "deliriyorum galiba" dersiniz kendi kendinize. bu durum kendinizden korkmaya; kendinizden korkmak da delirmeye sürükler sizi. giderek içindn çıkılmaz sandığınız hallerde bulursunuz kendinizi.
mutlu olan insanlara sinirlenirsiniz, sizi mutlu edenlere sinirlenirsiniz, mutsuz edenlerle ilgili fantastik hayaller kurarsınız cinayet odaklı vs... tanıyamaz olursunuz içinizden çıkan kötü niyetli yaratığı.
Davranışların kontrolünü zaman zaman kaybedip anlamsız hareketler yaptıktan sonra kendi kendime soruyorum bunu.
"ulan acaba deliriyor muyum?" diye. Hoş, dışarıdan bakan biri o hareketleri gördüğü zaman ne düşünürdü çok merak ediyorum.
Sanırım delirip ailemin başına kalacağım..
