yaz mevsimi gelmiştir ve dışarda yaz yağmuru öyle albenili yağmaktadır ki kendini dışarı atmamak içten bile değildir. lakin bir ay sonraki sınavı düşünüp kendini eve hapsedip saatlerce genel kültür, genel yetenek, eğitim bilimleri çalışmaktır.
hayattaki tek umudunun kpss olduğnu bilen insan modelidir. yapacak başka birşeyi olmayan, kpss'yi kazanamassa hayatının berbat olacağının bilincindedir bu insan. ne yapalım, hayat böyle değil mi?
