Şu sözlüğü ciddiye alan ağır işsiz arkadaşlara hayranım. Sen çok değiştin diye mesaj atan var gençler. Allah cezamı vermesin benim. Şu sözlüğe de, diğer sözlüklere de kafa dağıtmak için giriyorum sevgili romalılar. öz aramızdıda bile yazıyorum yahu ben, nasıl bir ciddiyet bekliyorsunuz anlamadım.
Bu arkadaşları evlendikten sonra sen çok değiştin diyen tiplere benzetiyorum. Meğersem biz evlendik mi ne oldu. Allah korusun yoksa gerçekten ben evlendikten sonra çok mu değiştim bilemedim. *
2 - 3 ay öncesinde mesleğinin başlarında bir doktorla tanıştım. Mecburiyetten...
Şahsı bana kanser teşhisi koydu, ben de gülümsedim. Şaşkın şaşkın suratıma bakıp ne biçim kanser hastasısın sen diye çıkıştı. Kendisini ciddiye almadığımı geyik yapmaya devam ettiğimi görünce de, bağlantıyı koparmayalım ilginç birisin diye ekledi.
Kanser olmadığımı öğrenene kadar geçen sürede ki yaklaşık üç ay Türk filmi tadında bir hayat yaşadım. Şahsıma yanlış teşhis koyan doktor arkadaşla bağlantıyı koparmadık bu arada. Kendisini arada sırada arayıp ne biçim doktorsun sen, senin yüzünden nasılsa öleceğim diye canımı sıkan herkesin canını sıktım, ayrıca Hipokratta mı bağlantıyı koparmayalım diyormuş nan diyorum. Oysa gülüp duruyor. Doktor milletinin kafa da going to go gerçekten.
Çevremdeki arkadaşlarımdan sık sık, ne biçim arkadaş çevren var senin geri bildirimi alıyorum. Valla ben de anlamadım, diğerleri de sizin hakkınızda aynı şeyleri diyor diyemiyorum.
Dansöz dünya...
Bazen saçma bahaneler uyduran, kıvıran insanlar oluyor etrafımda. Bunları karşıma alıp lanet olsun, senin sorunun ne biliyor musun dostum demek istiyorum. Sonra üşeniyorum. Bak yemin ederim üşeniyorum. Bir insanı yok saymak ona verilen en büyük ceza aslında. Böyle adamlar için nefes tüketmeye değmeyeceğini düşünüyorum.
Dün bir arkadaşımın göz yaşlarına şahit oldum. Okur o beni, bu kısım onun için. Dün de söylediğim gibi, biz hiçbir zaman değecek insanlar için ağlamıyoruz. Gerçekten göz yaşlarımızı hak edenler zaten bizi ağlatmıyorlar. O yüzden üzülmesin o. Ağlamasın da. Pembe intikamlar şirketinin kurucusu olarak canını sıkanların canını sıkabileceğimi buradan tekrar bildiriyorum. O yeter ki istesin, beş dakikada yapılır, hemen teslim edilir. *
Bir inşaat firmasında meydana gelen asansör kazası kaç gündür aklımda. Limit sensör kırılmış, yerine yenisi takılmamış, ondan çıkmaması gereken yüksekliğe çıktığını anlamamış asansör, bu kaza olmuş falan. Ben o asansörü dizayn eden mühendisin diplomasına limon sıkayım sevgili romalılar. Çünkü güvenlikle ilgili konularda normalde kapalı kontak kullanılır, böylece sensör bozulunca ya da kırılınca yerine yenisi takılmadan çalıştıramazsın sistemi. Böylesine geri zekalı bir nokta atlandığı için canından olan o insanları düşündükçe sinirden bileklerimi kesesim, kendimi intihar edesim geliyor.
Neyse sabah sabah bir arkadaşım aşağıdaki karikatürü atmış bana. Görünce aklına ben geliyormuşum. O yüzden yazdım tüm bunları. Ben delirmeyeyim de kim delirsin sorarım size?
