"bir yerde en cok neden bahsediliyorsa, orada o yoktur" diye cok anlamli bir soz vardi. gunumuz turkiyesinde yasananlara bakinca insan "acaba?" demekten ve bazi tereddutler gecirmeden edemiyor. kutsal bildigimiz, onemli dedigimiz hatta olmazsa olmaz dedigimiz ne varsa agizlara pelesenk olmus durumda. o koca koca degerler kisinin hayat gorusunu savunmada bir kale veya sur olmus durumda ve akide sekeri gibi cevrildikce cevriliyor. cevrildikce eriyor, tukeniyor, ici bosaltiliyor. cunku evrensel veya herkesin ortak kabullerine bakan her deger, bireylerin zihin dunyasinda veya bilincaltinda bireyin kendine ait farkliliklarina bakacak sekilde farkli seylere vurgu yapiyor.
mesela demokrasi dedigimizde, o basit demokrasi taniminin bile nelere donusebilecegini gormek enteresan oluyor. tanima siki sikiya bagli bir demokrasi anlayisi ile mobokrasi veya oklokrasi arasinda uzayip giden cizgide bir demokrasi tanimlamasi veya anlayisi var. bir kisim tam demokrasi deyip; ozgurluklerden, insan hak ve hurriyetlerinden dem vururken, bir baskasi cikip "cogunlugun tahakkumu" olarak nitelendirebiliyor.
ayni benzer durumu dar cercevede sadece bizim ulkemiz icin laiklik, islamiyet veya genis manasiyla din, hukuk, milliyetcilik vb. bir cok kavram icin dusnebiliriz. cunku siyasi duzlemin ogutucu carklari arasina dusen her deger o erozyondan nasibini aliyor. gelelim nasil olmasi gerektigine:
oncelikle birinci ve en onemli madde ayni ulkede kader birligi etmis insanlarin farkliliklarina ragmen bu ulkeyi olusturan temel dinamik oldugunu kabul etmek. dolayisiyla yok saymamak, hor gormemek, kategorizasyona tabi tutmamak. sorunlari konusurken ortak bir mutabakat zemininin yani asgari musterekler duzleminin olusturulumasi gerekiyor. daha ilk bastan karsinizdakinin devleti yikmak, develetin temel niteliklerini yok saymakla vb. birseyle itham, henuz bastan okuzu oldurup, ortakligi bozmussunuz demektir. okuz olmus ise hangi mutabakattan, hangi ortakliktan bahsedecegiz ya da niye bahsedelim?
diger bir husus bir arada yasama kulturunun gelistirilebilmesi. bu bile aslinda ilk maddeye vurgu yapar. ortak,herkesin kabul edecegi degerleri referans noktasi alip bunlar uzerine beraber yasayabilme mutabakati saglamak lazim. yani herkesi kendi konumunda kabullenme ve bu on-kabulle genel bir zemin olusturma.
asgari bunlar olmadikca ne yazarsaniz yazin, ne yaparsaniz yapin degisen bir sey olmuyor. gun itibariyle acilan "ataturk dusmani yazarlari ucurun kampanyasi" ile " ataturk ilkelerine gore banyo yapmak" basliklarinin temel olarak birbirinden farki yok. ikiside ayni ruh halinin eseri. ama burada asil zarar goren ataturk ve o'nun ilke ve devrimleri degil mi?
ayni seyi islam, milliyetcilik, laiklik vb. hepsi icin dusunebilirsiniz. boyle giderse yakinda yutkunacagiz ve dilimizde sadece tadi kalacak akide sekerinin. sonra da muhtemelen neydi o gunler deyip ic gecirecegiz. biraz izan ve insaf lutfen...!!!
