Bu aralar bana hayatın her alanında yardımcı olan bir arkadaşım var. Nerdeyse kimsenin yapmayacağı şeyler yapıyor. Onun değerini her zaman bilmem gerektiğini fark ediyorum.
Ben değerliyim diye böğüren insanlar değildir kesinlikle.
Onlar naiftir ve sadece köşesinde değer üretirler. O yüzden varken değil de yokluğunda anlaşılır değerleri.
Benim olmadığım kesindir. Arkadaşlarımın saçının teline zarar gelse gözlerim dolar. Ancak elmas, insan olmadan değerli değildir. Demek istediğim şu ki beni değerli yapan nasıl davrandığım. Eh, sıcakkanlı davranamadığıma göre değersiz oluyorum.
Bu insanlar genelde gözükmezler çok. Ne kadar gereksiz insanlar varsa onlar öne çıkar hep. Bu oçlar yüzündende iyi insanları çok göremeyiz çünkü dikkati ilgiyi bi şekilde hep kendilerine çekerler, umurlarında olmasanızda ilgilenmek zorunda kalırsınız.
