vefasız bir dünyanın, cefakar kullarıyız. kamyon arkası yazılarını andıran bir cümlenin ardından, arabesk bi yazı döşeneceğini bekleyenlerin, beklentilerini boşa çıkarmamak adına, ferdi tayfur'un acılı arabesk filmlerinden esintiler taşıyan bi yazı yazmak geldi aklıma...
bu sebepten ötürü arabesk bir açılış yaptım. sebepsiz susmaların, gözüyaşlı gitmelerin, sonsuz pişmanlılkların bir çok kişiyi canevinden vurduğu, aşk zehirini içenlerin iflah olmadığı bi dünyada, saydığım şeyleri yapanların söyleyebileceği bir söz.. değerin kıymetin bilinir sanma..
kendi yanlışlarıyla kaybettiği aşkına ithafen, yeni aşklarının ona bir fayda sağlamayacağını anlatmaya çalışan gariban bünyeler, bilmezler ki asıl değer kıymet bilmeyenler kendileri. çevresini yahut kendisini tatmin etmek amacıyla, sanki kendisi kıymet bilir bir insanmışçasına, arabesk sözlerle zaten aşka aç çevresini etkilemekte, bir bakıma bu hikayede haklının kendisi olduğuna inandırmaya çalışmakta, günah çıkarmaktadır. oysa kendisi de bilmektedir, seni seviyorum demediğini, o sevgi sözcüğünü hayatta en çok sevdiği insana söylemeyerek, saçlarına beyazlar düştüğünde bile yaşayacağı pişmanlığı..
şimdi ise boşuna bir bekleyişin içinde, gelgitlerin kollarında seni seviyorum diyebileceği başka bir insan aramaktadır. lakin kendisi de seni seviyorum demenin, hiç bir zaman, o söylemediği seni seviyorum kadar içten gelmeyeceğini bilmektedir.
son sözüm bu duyguları yaşayan insana. arabesk bir yazının protest son sözü.
