ulan bir günden bir güne şöyle şahane bi başlık atamdım ha. ulan millet öyle başlıklar atıyor ki daha kafadan artıya basasım geliyor. ben de ancak yalandan kategorizasyonlar, kolpadan tespitler.
sıra arkadaşımdı bu benim. temiz pak bir çocuk, titiz de. bu herif, ataç kullanır, defterlerini düzenlice çantasına yerlerştirir falan. sanki bana ilim irfan yuvası amcık!
bir de kendi defterlerime bakardım, sayfalar artık ortaya kadar kıvrılacak neredeyse. ulan hiç mi utanmaz bir insan! zaten sırtıma çatamı takardım, zili beklerdim. casio saatim bile yok o zamanlar, millet saniyeyi ayarlamış zile, ben de onlara salça oluyorum; "murat zil çalmıcak mı olm daha".
alelacele tıkıştır kitapları sonra vııın. bi sabah defterimin kenarında kurumuş bok gördüm lan. çanta açıkken fırlatmışız kenara, defter de fırlamış pisliğin üzerine. allahtan annemin o zamanlar tansiyon problemi yoktu. gerçi gençken daha hoyrattı kendisi. çata çuta yemiştik dayağı.
o sempatik arkadaş da var ya, şimdi kimya mühendisi. deterjan falan imal ediyodur mına kodumun!
