+ ayyy, şu bizim falanın kızıyla filanın oğlunu alışveriş merkezinde konuşurken görmüşleeer!
- deme kııız!!
+ bak ama benden duymadın, bilirsin dedikoduyu hiç sevmem...
- ay ben bunu ona söylemeyi unutmadım mı, ay bi üzül bi üzül sorma ayol. oda gitmiş muallaya sormamış mı ardından nilay da muallanın kocası sen bi gelip durumu anlamayıp da dövmesin mi ay 2 hafta kendime gelemedim dersem inan yaniiii.*
erkekse,
- ulan şerefsize kaç kere dedim ben onun bunun parasından sanane amk, o değil birde üstüne üstlük manitasına göz dikip de orada burada lafını edermiş ızdırabını isktiğim çocuğu, aga bunu alıp var ya neyse oyna beee koz neydi.*
- söylesem mi söylemesem mi bilemiyorum ama... (bir de dedikodusunu ballandırma taktiği uyguluyor mal)
- aslında ben böyle konuşmalardan pek hazzetmem bilirsin... (yaaa, ne demezsin)
- dedikodu yapmak için değil, senin de haberin olsun, ona göre davran diye diyorum (iyilik meleği modu, yapmacıklıkta yüksek bir nokta)
- yukarda allah var valla ben bıdı bıdı... (utanmadan allah'ı karıştırma lan)
- aaa! senin haberin yok muydu??! ben sen de biliyorsun diye dedim! (pis yalancı)
'ayy inanamazsın' diye başlar ama asıl bütünleyici etki mimiklerle ortaya çıkar. bıyık altı gülmeler, gözleri kocaman açmalar, elleri tüh der gibi sallamalar, ağzı büzmeler falan filan. en son cümle ise 'ben onların yalancısıyım' olur.yalancı işte ne olacak!!
