ismi hasan* olan arkadaşımın yedi yaşındayken bastonla gezmesiyle örneklendirilebilecek sav.
sekiz yaşında tütün içmeye başlamıştı. sardığı tütünü benzinli çakmakla yakardı. dokuz yaşında görmemeye başladı. on yaşında unutkanlık aldı başını gitti. nihayet on bir yaşında dedesiyle beraber çekti gitti aramızdan.
hursit geliyor aklima. cocuk 7 yasinda okulda ögretmen haricinde herkes ona hakan diyormus demeyeni dövüyormus. simdiki zamana uygun olmayan isimlere sahip olan cocuklar isminden dolayi hayata 1-0 yenik basliyor. birde isim-kisilik iliskisi var tabi.
kardeşimin göbek adı dedemin adı olan saffettir. şimdiki zamanda çok az rastlansa da tipik bir dede adı olan bu ad hiç kullanılmaz sadece kardeşimin kimliğinde yazılıdır. ama umarım sadece adı değil kişiliği de dedeme çeker ve alkolden sigaradan bütün kötü alışkanlıklardan uzak güzel bir hayata sahip olur. bırak bu kötü alışkanlıkları dedem fastfood tarzı yiyeceklere bile dokunmamış olmanın artılarını 85 yaşında hala dinç ve iyi bir araba sürücüsü olarak hayli hayli almaktadır.
televizyon izlerken oturduğu yerde arada sızan, protez diş sahibi çocuğun durumudur.
edit: izlerken yazacağıma izletken yazmışım. reji'den uyarı geldi. hemen düzeltiyorum.
