ilk kez araba kullanmayı deneyimlediğim günün akşamı senelerce minibüsçülük, otobüsçülük, taksicilik yapan ve tırcılıktan emekli olan dedemi aradım. işte birinci viteste kullandım, stop ettirmedim falan dedim. "tabii ki sürersin, sen becerikli birisin." dedi. belki de hayatında söylediği en güzel sözdü. genel olarak kötü bir baba ve kötü bir eş olabilir ama iyi bir dede olduğunu görmüş oldum.
Rahmetli çok istediği edebiyat öğretmenliğini parasal sıkıntıdan ve ailesini erken kaybettiği için gerçekleştirememişti bana sık sık şiir okurdu hatırımda kalan şiiri
söylerken ey fırtına
sen dağlara türkünü
çekti şubat sırtına
eski beyaz kürkünü
derdi 35 senelik memuriyette kalıp,emeklilikte esortman üstü gömlek süeter kıravatlı bir şekilde evde otururken canım benim vay amk kötü oldum :(
dellendirmiştim rahmetliyi. 'heyvan oğlu heyvan' diye bağırmıştı. ah be dedem her bu lafı duyduğumda seni hatırlıyorum. keşke hayatta olsaydın. mekanın cennet olsun dedem.
kuzenimle ben hastanede sünnet olmuştuk evde acıdan ağlıyoduk çok küçükken dedem de içeriden bu orospu çocuğu doktor çocukları ağlatıp ağlatıp yolluyo demişti.
