O zamanlar ortaokuldayım. Hafta sonu sebebi ile babaannemlerde kalıyoruz. Babaannem ve de dedem, amcamlarla yaşıyorlar. Tabi abimle ben, babaannemlere gidince, tüm çocuklar, o gece orada yatıyoruz.
Her cumartesi olduğu gibi, hepimiz bir odaya doluşmuş vaziyette, yataklarımıza giriyoruz. Ve hepimizin ortasında dedem!
Kaç kişi olursa olsun, o odada yatmakta ısrar eden dedem...
Cumartesi geceleri, show tv' de kırmızı noktalı filmler oluyor. Dedem başlıyor izlemeye, bizler de erkenden girip yatağa uyumuş rolü yapıyoruz.
Yine böyle bir gecede, 70' lik dedem bu filmi izlerken, odaya babaannem daldı;
-Musa! Ne izliyorsun bu saatte? Uyu artık.
Ve dedemden bomba cevap geldi;
-Yat hamide yat! Çocuk filmi izliyoruz.
Yorganların altından bu cümleyi duyan biz çocuklar, kıkırdamaktan üstümüzdeki yorganları düşürdük. Tabi takke düşüp, kel görününce, bir daha televizyonlu odada yatamadık.
Dedem hala yaşıyor, şu an hala o televizyonlu odada yatıyor. Sanırım kırmızı noktalı film bekliyor ama, birisi O' na söylemeli;
-Dede, artık öyle filmler yok. Hükümet değişti.
Tanım; Bu anıyı, hafızaya kazıyan dedenin eylemidir.
