efendim 21. yüzyılda hızla ilerlerken, gün geçmiyor ki aile bireyleri teknolojik konularda kendini geliştirmesin.
aslında sözlük formatı olarak "benim babam şöyle...", "benim annem bir melektir.." gibi entryler kişisel bilgi içerdiği için yazılmamalı. ama bu durumda bir istisna yapılmasını bekliyorum. çünkü "bilgisayar kullanan dede" kişisine, benimki hariç rastlamadım henüz.
herşey dedemin televizyonda sürekli laptop görüp, "ulan şunlardan bir tane almak lazım" demesiyle başladı. hak verirsiniz ki dedenizin ajans izlerken söylediği her şey ciddiye alınmaz. haliyle bu bilgisayar meselesi de ciddiye alınmadı. ta ki dedemin evine gidip kucağındaki o bilgisayarı görene kadar. gözlerimin içine bakarak "yarın da interneti bağlamaya gelirlermiş." dedi.
yüzümde bir gülümseme oluşmuştu. fakat kısa bir süre düşününce bu gülümseme silindi. sorulacak yüzlerce soruyu, her anlamadığında baştan anlatmaya başlayacağım cevapları düşündüm. işim olduğu yalanını söyleyerek oradan ayrıldım ve korkuyla beni arayıp eve çağırmasını, sorular sormasını bekledim.
aradan bir hafta geçmişti. dedem henüz aramamıştı. msn başında otururken bir ekleme talebi ile karşılaştım. fakat garip olan talepteki ad soyad kısmı idi. bu resmen dedemdi. kabul ettikten kısa bir süre sonra düzgün bir türkçeyle bir şeyler yazdı. sonra da "bir ara bize gel hayırsız, özledim seni" dedi. dedemlere gittiğimde bilgisayarı çok ustaca kullandığını gördüm. kendisine "dede çok iyi çözmüşsün valla helal olsun" dediğimde, barney stinson'un deyimiyle legendary bir cevap verdi:
-oğlum bunda çözülemeyecek ne var? her şey türkçe yazıyor işte. istediğin şeyin üstüne basıyorsun oluyor.
o dakikadan sonra dedem gözümde daha da büyüdü, resmen idolüm oldu. inşallah sözlük yazarları olarak yaşlanınca dedem gibi oluruz ve gerek uçan arabalar olsun, gerek ışın kılıcı olsun, anlamakta hiç güçlük çekmeyiz.*
