karnı çok acıkan bir çocuğa dedesi taşağını kızartıp yedirir, çocuğun bundan habri olmaz. ancak kızarmış taşağı yerken; taşak boğazında kalır ve dedesi sana kızartmış olduğum şey benim taşağımdı der. bunu duyan torun dedemin taşağı in aşağı die tempo tutar..
küçükken bu fıkrayı duymayan küçük yoktur sanırım.
'90larda Fıkradan hayata uyarlayıp boğazda bi'şey takılı kaldığında göğüs kafesine yumrukla vurmak suretiyle bu sözü de söylemek Gerekliliğine inanırdık.
lan bakıyorsun şimdi
küçükken neyine güldün bunun katıla katıla diye düşünüyorsun,
çocukken her şey güzeldi ya
sorgulamadan yaşadığımız güzel yıllardı, geri gelmiyor o kötü tabi.
