kötü ve çok uzun bir film. izle izle bitmiyor anasını satayım! sürükleyici bir yanı yok filmin, içerisinde siyasi birçok tema bulundurmuş ayrıca. duvara yazı yazan gençler, ankara'da asılacak gençlerin muhabbeti ve darbe zamanı işlenmiştir filmde. alakasız yerden alakasız yerlere geçmektedir. halbuki mehmet efendi dükkanında takılsaydı, komşularınla taşşak muhabbeti yapıp eğlenseydi, arada da göç zamanına flashback'le geri dönselerdi daha mutlu ederlerdi bizi. birkaç yerinde gülmemek elde değil filmin ancak hüzünlü bir yanını bulamadım ben. hem o nasıl bir ölüm şeklidir lan?
edit: eksileyen çakma çağan ırmak'lar ve sulu gözler görüyorum sözlük, efkarlıyım. *
-sahillere otel vs. yapılması kenan evren döneminde değil 1980 turgut özal döneminde başlamamış mıdır? neden film sahillerin özelleştirilmesini ihtilale bağlamaktadır, anlamadım.
-dış sesin düz metin okumasını hiç sevmedim.
-teyze ahretliğini aldığında, tahsin'nin teyzenin arkasından bakışı nasıl duygusaldır anatılmaz, izlenir.
kısaca anlatacak olursam, "beni maf etmiş filmdir."
6 ay önce mübadelede bulgaristan'dan göç etmiş ve çetin tekindor'a inanılmaz benzeyen büyükbabasını kaybetmiş birine yapılacak en kötü şeylerden biri bu filmi izletmek olacaktır. filmi izlerken nasıl canım yandı anlatamam. o kadar ki çetin tekindor'un yüzüne yakın çekim yapıldığı sahnelerde gözlerimi yummak zorunda kaldım. çünkü karşımda mübadele zamanı aynı acıları yaşamış, görünüş olarak, tavır olarak çok özlediğim büyükbabam vardı.
çağan ırmak'ı film festivallerinde emek sinemasında, beyoğlu sinemasında defalarca görmüş biri olarak şimdiye kadar hiç yanına gidip konuşmadım. ama artık görürsem yanına gidip bir kaç laf edicem. "sen beni maf ettin sen çağan abi." dicem.
sizi bilmem ama beni çok etkiledi, o yüzden "benim için" müthiş ama bir o kadar da "acımasız" film..
bu yıl izlediğim güzel filmlerden biri. ama bana göre isimden kaybetmekte. dedemin insanları ne lan sanki adamın dedesi esir ticareti yapıyormuş gibi. keşke daha güzel bir isim için oturup düşünselerdi.
Dün akşam izlediğim ve çok beğendiğim, amerikan aksiyon filmlerindense bize dair yaşanmış gerçek bir konusu olan gayet samimi gelemiş bir türk sineması olmuştur.
çağan ırmak'ın babam ve oğlumdakinin aksine anlatmak istediği şeyleri bağıra bağıra söylemediği, sinema tabiri ile yönetmenin konuşmadığı sade ve başarılı italyan sineması tadındaki filmidir.
babam ve oglum'dan sonra ikinci cagan ırmak draması, ismindenden anlasılacagı üzere ilk filme aynı formata sahiptir. yeni versiyonlarınında dayım, amcam, yengem seklinde devamı beklenen filmdir.
Musallat 2 ve Dedemin insanları anladığım kadarıyla sinemalar.com'a reklam verebilmek adına yarışa girmişler. Ard Arda bannerlar haberler falan ama kazanan Çağan Irmak ağlatısı olmuş.
şahsı görüşümdür eksi artı derdi gütmeden tekrardan belirtmek istedim ki; ya ben çok duygusuz bir insanım ya da bu tarz filmleri alasını izledigim için bu adamın filmleri beni hiç ama hiç sarmıyor. ulak filmi harici hiç bir filmi beni etkileyemedi. at gözlügü ile izlemem hiç bir filmi ve taraftarlıgımda yoktur ama dedemin insanları filmini izledim, adam kendi düşüncesi ile yazmış çizmiş oynatmış. oyunculuk adına diyecek hiç bir söz yok, zaten yine aynı standart kişiler ve oyunculuklarını biliyoruz. belki göçmen olmadıgım için tam o duyguyu alamadım tam olarak onların gözünden bakamadım olaya. ben film olarak izledim ve o duyugları yaşamak istedim ama beceremedim belkide. sanırım agladık zırladık hopladık yuvarlandık diyen arkadaşlar benim harici duygularımı da bulmuş olmalı. şahsen ben standart çagan dışı bir film görmedim. kendimce gereksiz uzatmacalar buldum ve çok zamanda eglenemedim. güzel mi adamına göre.
öyle çok sevdim ki ben bu filmi. bugün izledim ama yarın annemi alıp tekrar gidicem. çağan ırmak sen hep film yap biz hep gözlerimiz dolu dolu izleyelim o filmleri.
anneannesinin yüzüne her baktığında annesini mübadelede kaybetmiş, kendisinden küçük kız kardeşine hem annelik hem ablalık yapmış bir kadının hüznünü görmeyenler; anne ve babasını kaybedip, Türkiye'ye ağabeyi ile dönmek zorunda kalan, yengesi istemediği için önce yolda bırakılan, sonra ağabeyi tarafından kıyamadığından dönülüp alınan babaannesinden bu nüfus değişimi hikayelerini dinlememiş ve " sen sarışınsın, ailenizde de çok sarışın var, sizde kesin bi gavur tohumu karışımı var" şeklinde aşağılanmamış olanların asla gerçek anlamıyla anlayamayacağı harika bir film.
çağın ırmak'ın yine bilindik oyuncularla duygu sömürüsü yaparak sağlam para kaldıracağı "yapıtı". azcık sağ-sol muhabbeti de kattın mı işin içine changir kültür-sanat camiasını da arkana alırsın, oh al sana sinema, al sana sanat! buyur sok popona! kebap amk! biz mahsun kırmızıgül'e nafile kızıyoruz.
bir egeli olarak bayılarak izlediğim film. aynı zamanda film delisi bir insan olarak şunu fark ettim ki ince ayrıntılar mükemmele yakın bir şekilde işlenmiş. hiç bir şey gözden kaçmadan, itinayla yapılmış. sıcacık ege şivesi salonda çoğu zaman gülüşmelere neden olsa da bir filmin içine ancak bu kadar güzel monte edilebilirdi. her şeyiyle bir film olmuş.
bir amme hizmeti yapmadan entry kapatmayalım. filmde beni bitiren o şarkı için:
ozan' ın anne ve babasının dans ettiği şarkı için:
&feature=related
filmin sonunda kulakların pasını alan güzelim yunan parçası gül bahar:
Çok beğendiğim ve izledikten sonra sinema salonundan ağlayarak çıktığım film.Senaryo,oyunculuklar hepsi mükemmeldi.Bu senenin en güzel filmleri kanaatimce celal tan ve ailesinin aşırı acıklı hikayesi ve dedemin insanları.
Harika bir Film demektir Dedemin insanları Çağan Irmağın yönettiği Çetin Tekindor, Yiğit Özşener, Gçkçe Bahadır, Hümeyra'nın oynadığı Girit Göçmeni Bir Ailenin yaşadıklarını anlatıyor hala izlemediyseniz hemen izleyin derim gidin pazanıza kıyın ve bu filmi izleyin hem ağlayıp hem güldüğüm ender Türk filmlerinden Çünkü
güzel film . kadro iyi , senaryo güzel , özgün. aile içi diyologlar çok hoş , sıcak samimi , film akıcı da sıkmıyor hiçbir zaman ama işte ama diyorum .
etrafta bir fısıltı dolanıp duruyor ''dedemin insanları dedemin insanları'' . herkes bu filmi anlatıyo birbirine . '' çok ağladık çok güldük falan filan '' . tabi kişisel beğenidir birbirini tutmak zorunda değil ama ne çok ağladım ne çok güldüm . güzel bi film izledim sadece . babam ve oğlum gibi bi film ortaya koymamış olsaydı çağan ırmak , bu film şu anda elde ettiği gişenin yarısını elde edemezdi .
hayır beklintinin böyle zart diye yukarı çekilmesinden kaynaklı olarak yerme ihtiyacı duyuyorum filmi düşünün . şu filmi bi başıma ben gidip izlesem , çok daha fazla beğenicem ama babam ve oğlumu izleyip zart diye elinde mendillerle ağlamak için sinema salonunu dolduran insanları görünce sinirleniyorum . her daim ağlamaya ve hüzne aşırı sempati besleyen halkımız bence hiçte öyle ağlatma için yapılmamış bi filmi bile rayından çıkardı . ( dikkat spoiler geliyo ) kanaatimce filmde ölmüş olan bebek mustafa nın evvela mezarının gösterilmesi , aynı zamanda dedemiz olan mehmet beyin intihar edişinin ayrıntılı gösterilişi filmdeki ölümlerin çarpıcılığını ve hüznünü azaltmak maksatlı yapılmış olabilir ( ki bence dedemizin neden intihar ettiği iyi işlenmemiş ve intihar edecek bi insan psikolojisi iyi yansıtılamamış. intiharı biraz anlamsız kalıyo ve üç beş cümleyle , yazdığı mektupla açklanmaya çalışılıyo .) yani sonuç bilmiyorum bende tuhaf bi duygu oluşturdu bu film. insanların bu kadar yoğun sevgisini kazanması , ve hani kimsede kalkıp olumsuz bişey diyemiyo çağan ırmak olunca filmin içinde . ben açıkçası kıskandım bu filmi biraz . çünkü beğenilmeyi hak ediyo ama bu kadar takdir edilmeyi hak etmiyo .
ağlatmaz ama göz doldurur. keşke acıtasyon sahneleri uzun yapsalardı da ağlayabilseydik, filmin tek eksisi budur.
şiddetle değil, bizzat silah zoruyla tavsiye ederim.
son dönem türk filmlerinden izlenmesi gereken film. oyunculuk konusu tarzıyla hayran bırakmış daha çok dram filmi sayılır. insanların acıları ve tahhamülsüzlük üzerine kallavi mesajlar veren ve özellikle filmdeki dede ve torunun oyunculuk dersleri verdiği arşivlik film.
etkileyici bir filmdi. çetin tekindorun oyunculuğu ile daha da etkiledi. ayırdığınız zamanın hakkını fazlasıyla veren, biraz ağlatan biraz gülümseten, izlenesi bir film.
izleyene farklı duyguları sıkılmadan yaşatan bir film.
dönemi ve yaşananlar ne olursa olsun kendinizden bir parça bulabilir hatta bu ailenin güzelliğini kıskanabilir insan.
ağlatmasa da iç sızlatır fakat filmin sonu mutlu olanlardandır. çetin tekindor un unutulmayacak karakterlerinden oldu mehmet dede.
en güzel sahnesi diye ayırt edemesem de en iç sızlatan sahne* ozan'ın karneye baktığında "arkadaşları ile ilişkileri : pekiyi" yazısıyla gözlerinin dolmasıdır.
filmin ana fikrinin göz kırptığı sahnede denebilir.
